مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان متمركز بر شفقت بر تكانشگري زنان در شرف طلاق

مقدمه : تكا نشگري با اثرات و عواقب بالقوه آسيب‌رسان، طولاني‌مدت و مخاطره‌آميز همراه است. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري و درمان متمركز بر شفقت برتكانشگري زنان در شرف طلاق انجام شد. مواد و روش‌ها : پژوهش حاضر از نوع مداخله‌اي پيش‌آزمون_ پس‌آزمون با گروه كنترل وپيگيري سه ماهه در سال 1397 انجام گرفت. نمونه‌گيري به صورت تصادفي در دسترس وجامعه آماري كليه زنان در شرف طلاق مراجعه كننده به اورژانس اجتماعي شهرستان تنكابن بودند كه 45 زن در دو گروه مداخله و يك گروه كنترل قرار گرفتند. گروه‌هاي مداخله طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت درمان شناختي رفتاري و درمان متمركز بر شفقت قرار گرفتند. گروه كنترل درماني نداشت. ابزار پژوهش مقياس تكا نشگري Barratt (BIS11 ) بود. داده‌ها توسط آناليز واريانس يك‌طرفه با اندازه‌گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند.  يافته‌ها : ميانگين و انحرا ف معيار  نمره تكانشگري در پيش آزمون گروه آزمايشي درمان شناختي رفتاري از 5.03 ± 87.13 به 2.39 ± 64.00 در پس آزمون و 2.52 ±53.27 در پيگيري رسيد (P 0.001). نمره تكانشگري در پيش آزمون درمان متمركز بر شفقت از 4.71 ± 60/ 91 به 3.15± 56.27 در پس آزمون و 3.21 ± 40.73 در پيگيري رسيد (P 0.001) و نمره گروه كنترل از 5.43 ± 89.20 به 3.60 ± 84.60 در پس آزمون و 3.72±  81.87 در پيگيري رسيد (P 0.001).  نتيجه‌گيري : درمان شناختي رفتاري و درمان متمركز بر شفقت احتمالاً مي‌توانند موجب كاهش تكانشگري ناشي از طلاق شوند. از اين رو به نظر مي‌رسد نتيجه پژوهش، حمايتي تجربي براي هر دو درمان در جهت كاهش تكانشگري فراهم مي‌آورد