اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش صميميت و سازگاري زناشويي بيماران مبتلا به اختلال مصرف مواد

اهداف: اختلال مصرف مواد مسئله‌اي است كه سبب اختلافات خانوادگي جدي مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش صميميت و سازگاري زناشويي بيماران مبتلا به اختلال مصرف مواد انجام شد.مواد و روش‌ها: اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل و پيگيري يك‌ماهه در ميان تمامي بيماران معتاد مراجعه‌كننده به مركز ترك اعتياد نوانديشه تهران در زمستان سال ۱۳۹۶ انجام شد. ۳۰ نمونه به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه ۱۵نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري داده مقياس صميميت زناشويي والكر و تامپسون و پرسش‌نامه سازگاري زناشويي اسپانير بود. تمامي شركت‌كنندگان در مرحله پيش‌آزمون، مقياس صميميت و پرسش‌نامه سازگاري را تكميل كردند. گروه آزمايش در جلسات درمان مبتني بر پذيرش و تعهد شركت كردند و يك هفته پس از آن، پس‌آزمون در هر دو گروه برگزار شد. يك ماه بعد نيز آزمون پيگيري در هر دو گروه اجرا شد. داده‌هاي پژوهش با استفاده از تحليل كوواريانس و تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تجزيه‌و‌تحليل شدند. يافته‌ها: در گروه آزمايش، نمرات صميميت زناشويي آزمودني‌ها با مقدار 12/20±34/53 و سازگاري زناشويي با مقدار 11/95±33/73 پس از مداخله به‌طور معنا‌داري به ترتيب به مقادير 16/59±60/40 و 13/21±56/46 افزايش يافته بودند (P 0/05). اين افزايش در مورد گروه كنترل صدق نكرد (P 0/05). اندازه اثر نيز حاكي از آن بود كه حدود 0/581 درصد از افزايش صميميت زناشويي و 0/414 درصد از افزايش سازگاري زناشويي در گروه آزمايش، تحت تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بود. بين نمرات پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري آزمودني‌هاي گروه آزمايش در شاخص صميميت (P 0/01 ؛ 54/035= F) و سازگاري زناشويي (P 0/01 ؛ 26/988=F) تفاوت آماري معناداري وجود داشت. نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث افزايش ماندگار صميميت و سازگاري زوجين مبتلا به اختلال مصرف مي‌شود.