بررسي اثرات مصرف رزوراترول بر روي ميزان اوروتنسين 2 و گيرنده آن در بافت قلب رت‌هاي ديابتي

زمينه: افراد مبتلا به ديابت به‌طور جدي در معرض بيماري‌هاي قلبي عروقي قرار دارند. اوروتنسين 2 و گيرنده آن نقش اساسي در ايجاد بيماري‌هاي قلبي عروقي از طريق توليد گونه‌هاي فعال اكسيژن دارند. رزوراترول به عنوان يك پلي فنول داراي خاصيت آنتي اكسيداني و ضد ديابت مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات رزوراترول بر ميزان اوروتنسين 2 و گيرنده آن با توجه به بيوماركرهاي بيوشيميايي در قلب رت‌هاي ديابتي بوده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 48 سر رت نر ويستارآلبينو 85 هفته‌اي به 6 گروه تقسيم شدند. رزوراترول را در كربوكسي متيل سلولز 0.5 درصد حل كرده و به‌صورت خوراكي به رت‌ها داده شد. در پايان 60 روز درمان با رزوراترول، بافت قلب رت‌ها جمع‌آوري شد.يافته‌ها: وزن رت‌هاي ديابتي تحت درمان با دوزهاي (90 و 10 ميلي‌گرم در كيلوگرم وزن بدن) رزوراترول، در پايان تيمار در مقايسه با گروه ديابتي به‌طور معني‌داري افزايش يافت. ميزان قندخون، ليپيدها،MDA ، CKMB و LDH در سرم رت‌هاي گروه ديابتي با مصرف 10 ميلي‌گرم در كيلوگرم وزن بدن رزوراترول، در مقايسه با گروه كنترل ديابتي كاهش نشان دادند. همچنين ميزان اوروتنسين 2 و گيرنده آن در بافت رت‌ها با مصرف 10 ميلي‌گرم در كيلوگرم وزن بدن رزوراترول نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌داري نشان داد. نتيجه‌گيري: درمان با رزوراترول موجب كاهش قندخون، پروفايل ليپيدي، وزن،MDA و آنزيم‌هاي قلبي گرديد. علاوه بر اين رزوراترول موجب كاهش معني‌دار اوروتنسين 2 و گيرنده در بافت قلب شد كه نشان دهنده اثر تعديلي اين تركيب در خصوص عوارض ناشي از ديابت مي‌باشد.