ارتباط بين رفاه اجتماعي، امنيت و تنوع غذايي خانوارهاي مهاجر افغان در مناطق جنوب استان تهران

سابقه و هدف: با توجه به اهميت بهبود سطح امنيت غذايي مهاجران، به عنوان يكي از مهم‌ترين گروه هاي آسيب پذير در سطح بين الملل، اين مطالعه با هدف ارزيابي سطح امنيت غذايي و تنوع غذايي خانوارهاي مهاجر افغان در مناطق جنوب استان تهران، ارتباط آن با متغيرهاي اقتصادي اجتماعي و همچنين رفاه اجتماعي انجام شد.مواد و روش‌ها: داده هاي مورد نياز از طريق تكميل 317 پرسشنامه از مسئول تهيه و آماده سازي خوراك خانوار (در بيشتر مواقع زنان) در سال 1398 جمع آوري شد. نمونه مورد نياز از طريق نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و امنيت غذايي با استفاده از شاخص مقياس ناامني غذايي خانوار محاسبه شد. در مرحله بعد و پس از ارائه آماره هاي توصيفي متغيرهاي اقتصادياجتماعي، ارتباط بين متغيرهاي مورد مطالعه با استفاده از مدل لجستيك ارزيابي شد.يافته‌ها‌: نتايج مطالعه نشان داد كه 11.3 درصد خانوارهاي مهاجر افغان داراي امنيت غذايي بوده و 11.7، 40.7 و 36.3 درصد از كل خانوارهاي نمونه به ترتيب با ناامني غذايي خفيف، متوسط و شديد مواجه هستند. بررسي وضعيت گروه هاي غذايي مصرفي توسط خانوارهاي مهاجر نشان داد كه حدود 88 درصد آنان داراي تنوع غذايي بالايي هستند و تنها 3.4 درصد با تنوع غذايي پايين مواجه مي باشند. بين شاخص ناامني غذايي خانوارهاي پناهنده افغان و تنوع غذايي ارتباط معني داري برقرار نيست. اما ارتباط معني داري بين شاخص رفاه اجتماعي با امنيت غذايي و تنوع غذايي برقرار است. متغيرهاي اشتغال سرپرست خانوار، درآمد خانوار و تعداد فرزندان پسر از مهم‌ترين عوامل مؤثر بر سطح امنيت غذايي و تنوع غذايي خانوارهاي پناهنده افغان محسوب مي شود.نتيجه گيري: با توجه به ارتباط معكوس بين رفاه اجتماعي و ناامني غذايي خانوار، اعمال سياست هاي مرتبط با بهبود دسترسي خانوارهاي پناهنده افغان به امكانات رفاهي و همچنين ارتقاء سطح زيرشاخص هاي عامل رفاه اجتماعي براي بهبود سطح امنيت غذايي در اين گروه توصيه مي شود.