بن‌مايه‌هاي پيكرگرداني در فرهنگ و داستان‌هاي مردم بختياري و كهگيلويه‌ و بويراحمد

پيكرگرداني يكي از موضوعات محوري در اساطير و داستان هاي اسطوره اي است كه در آن موجودي تغيير شكل مي دهد و شكل ظاهري، ساختمان طبيعي و شناخته شدۀ خود را در جهت نقص يا كمال، به مدتي محدود يا نامحدود از دست مي‌دهد و به‌صورتي تازه درمي‌آيد. اين تنوع گاهي بخشي از وجود آن موجود را شامل مي شود و يا به‌صورت‌هاي تركيبي گوناگون حيواني، گياهي و... درمي‌آيد و خلاف طبيعت خود زندگي مي‌كند. در اين پژوهش و با توجه به اهميت موضوع و جايگاه فرهنگ و ادبيات عامه در پژوهش ها، به بررسي و تحليل انواع پيكرگرداني در فرهنگ و ادب عامۀ مردم بختياري و كهگيلويه و بويراحمد مي پردازيم. همچنين، ضمن بررسي انواع پيكرگرداني انسان به حيوان، درخت، پرنده، اجرام آسماني و بالعكس، برآنيم تا نمود هاي ادبي و جنبه هاي اساطيري آن‌ها را تحليل و بررسي كنيم. اين پژوهش به شكل بنيادي بر پايۀ مطالعات كتابخانه اي ـ ميداني و به روش تحليل محتواي كيفي انجام‌ شده است. پس از بررسي و تحليل انواع پيكرگرداني در قوم بختياري و كهگيلويه و بويراحمد مي توان گفت مهم‌ترين انواع پيكرگرداني در فرهنگ و باور اين مردم، پيكرگرداني انسان به حيواناتي چون خرس، گرگ، پلنگ و لاك‌پشت ـ به دليل انجام گناه ـ و نيز پيكرگرداني انسان به درخت بلوط و... است. همچنين، بسياري از نمودهاي پيكرگرداني در اين اقوام، بازماندۀ پيكرگرداني در فرهنگ ايران باستان است كه نمونه هاي مشابهي در شاهنامۀ فردوسي نيز دارد.