فرايند ثبات در نوزادان زودرس: نظريه زمينه اي

زمينه و هدف: ثبات مفهوم وسيعي است كه بايد از جنبه‌هاي مختلف فيزيولوژيك، رواني و اجتماعي و تكاملي به آن نگريسته شود. خانواده و تيم سلامت تلاش‌هاي همه‌جانبه‌اي را براي حفظ بقا نوزادان زودرس انجام مي‌دهند؛ بنابراين ضرورت دارد فرايند مختل‌كننده و تثبيت‌كننده وضعيت سلامت نوزاد بررسي شود؛ بنابراين هدف اين مطالعه تبيين فرايند ثبات در نوزادان زودرس است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه كيفي بر اساس رويكرد نظريه زمينه‌اي است كه با مشاركت 24 نفر (10 پرستار، 3 پزشك و 11 مادر) انجام شد. داده‌ها از بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان، منزل و درمانگاه جمع‌آوري گرديد. در ابتدا نمونه‌گيري به طور هدفمند و سپس نمونه‌گيري نظري انجام شد. داده‌ها با روش اشتراوس وكوربين تحليل گرديد. نتايج: تحليل يافته‌هاي اين مطالعه منجر به استخراج دو طبقه اصلي «به‌هم‌ريختگي ثبات درون رحمي » با زير طبقات آن (تغيير، بحران، گذر) و «ثبات دنياي برون رحمي با جايگزين شونده‌ها» با زير طبقات تعاملات و تداوم تأمين نياز شكل گرفت. طبقه مركزي اين مطالعه حفظ ثبات است. در اين نظريه متاپارادايم هاي پرستاري شامل: شخص (نوزاد)، محيط (درون و برون رحم)، سلامتي (رشد و تكامل) و پرستاري (تعاملات حرفه‌اي) تعريف گرديد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاكي از آن است كه زود به دنيا آمدن نوزادان منجر به‌هم‌ريختگي ثبات درون رحمي مي‌شود و ضرورت دارد با تعاملات و تلاش‌هاي تيم سلامت، نيازهاي نوزادان به طور مستمر تأمين شود تا روند رشد و تكامل طبيعي ادامه و ارتقا يابد.