مقايسه تأثير دو روش كاهش نور پرتحمل تغذيه نوزادان نارس

زمينه و هدف: تكامل وضعيت‌هاي خواب نوزاد نارس نقش مهمي در تكامل مغز و ديگر دستگاه‌هاي بدن نوزاد نارس دارد، اما اطلاعات محدودي در زمينه كاهش ميزان نور و خواب بر تكامل سيستم گوارش در نوزاد نارس بستري در بخش NICU وجود دارد. اين مطالعه باهدف بررسي مقايسه تأثير دو روش كاهش نور بر تحمل تغذيه نوزادان نارس اجرا شد. مواد و روش ها: اين كار آزمايي باليني روي 60 نوزاد نارس 3228 هفته بستري در بخش NICU بيمارستان الزهرا تبريز در سال‌هاي 94 و 95 انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه قرار گرفتند. گروه كنترل فقط به‌صورت روتين كاهش نور را ميكرد و در گروه مداخله علاوه بر مراقبت كاهش نور روتين بخش، صورت نوزادان نيز با كاور عايق به نور پوشانيده شد. در طول 6 روز مداخله ميزان رگوتاسيون و تحمل تغذيه نوزادان در دو گروه با چك‌ليست موردبررسي و ثبت گرديد. داده‌ها به كمك نرم‌افزار SPSS-18 با آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي تحليل شد. يافته‌ها: نوزادان نارس دو گروه مداخله و كنترل ازنظر مشخصات دموگرافيك همسان بودند. با اعمال كاهش نور بيشتر در بخش NICU ميزان تحمل شير دريافتي (0/002=p) و ميانگين حجم باقيمانده شير در معده (0/001=p) در گروه مداخله به‌طور معني‌داري افزايش‌يافته بود. نتيجه گيري: نتايج حاصل بيانگر تأثير كاهش نور برافزايش تحمل تغذيه و كاهش ميزان رگورتاسيون در نوزادان نارس بستري در بخش NICU است. اين روند مي تواند در تغذيه درست و صحيح نوزادان نارس به كار گرفته شود.