رابطۀ بين تيپ شخصيتي D و استرس شغلي با نشانه‌هاي اختلالات روان-تني در پرستاران

زمينه و هدف: استرس شغلي به‌عنوان يك فاكتور اصلي در ايجاد بيماري و غيبت از كار پرستاري محسوب مي‌شود. براي داشتن مراقبتي باكيفيت بالا در بيماران، لازم است با شناخت عوامل فردي مؤثر بر استرس‌ها، از راهكارهايي براي بهداشت جسمي و رواني پرستاران استفاده نمود. با توجه به واضح نبودن ارتباط ويژگي‌هاي شخصيتي و استرس شغلي پرستاران و نشانه‌هاي روان‌تني، مطالعه حاضر باهدف تعيين رابطۀ بين تيپ شخصيتي D و استرس شغلي با نشانه‌هاي اختلالات روانتني پرستاران انجام شد. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. 320 نفر از پرستاران شاغل در مجتمع بيمارستاني امام خميني (ره) تهران (1395)، به‌صورت تصادفي انتخاب و بررسي شدند. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامۀ تيپ شخصيتي D، مقياس تجديدنظر شدۀ استرس پرستاري و پرسشنامۀ تجزيۀ روان‌تني بود. داده‌ها با ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه متغير تيپ شخصيتي D به ميزان معني‌داري، روي تغييرات نشانه‌هاي اختلالات روان‌تني اثر مي‌گذارد (0/001=p) و مقدار متغير استرس شغلي نسبت معني‌داري از واريانس نشانه‌هاي اختلالات روان‌تني را پس از كنترل متغير تيپ شخصيتي D پيش‌بيني مي‌كند (0/001=p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، پرستاران داراي تيپ شخصيتي D، از نشانه‌هاي اختلالات روان‌تني بالاتري برخوردارند. با توجه به نقش و مسؤوليت خطير پرستاران در مراقبت و بازگرداندن سلامتي و آرامش بيماران، ضروري است كه به كاهش تنش‌هاي شغلي و بهبود كيفيت زندگي پرستاران توجه شود