بررسي تاثير مصرف قبل از تروماي دارو هاي ضد انعقاد بر پيامد باليني بيماران با تروماي مغزي متوسط تا شديد

زمينه و هدف: هدف اصلي مطالعه‌ي حاضر بررسي تأثير مصرف قبل از تروماي داروهاي ضد انعقاد شامل مهاركننده‌هاي پلاكتي، وارفارين و ضد انعقادهاي مستقيم خوراكي بر پيامد باليني بيماران با ضربه به سر متوسط تا شديد بود. مواد و روش‌ها: 224 بيمار مسن‌تر از 50 سال با ضربه‌ي به سر متوسط تا شديد مراجعه‌كننده به بيمارستان آيت‌الله طالقاني كرمانشاه بين سال‌هاي 1393 تا 1398 مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌هاي جمعيت‌شناسي، پاراكلينيك و باليني بيماران بررسي شد. بر اساس سابقه‌ي مصرف قبل از تروماي داروهاي ضد انعقاد، بيماران به چهار دسته تقسيم شدند. دسته اول بيماران با سابقه مصرف مهاركننده پلاكتي، دسته دوم بيماران با سابقه مصرف وارفارين، دسته سوم بيماران با سابقه مصرف داروهاي ضد انعقاد مستقيم خوراكي و دسته چهار شامل بيماران بدون سابقه مصرف هرگونه داروي ضد انعقاد. پيامد باليني بيماران بر اساس معيار پيامد باليني گلاسكو در هنگام ترخيص ارزيابي شد. يافته‌ها: از 224 بيمار مورد بررسي، 95 مورد (42/4%) سابقه مصرف قيل از تروماي هيچ‌گونه داروي ضد انعقاد را نداشتند. 69 مورد (30/8%) داروي مهاركننده‌ي پلاكتي مصرف مي‌كردند. 42 مورد (18/8%) سابقه مصرف وارفارين را داشتند و همچنين 18 مورد (8%) سابقه مصرف داروهاي ضد انعقاد مستقيم خوراكي را داشتند. در اين مطالعه، 41 مورد (18/3%) مرگ در بيمارستان مشاهده شد. 108 بيمار (48/2%) داراي پيامد مطلوب و 116 بيمار (51/8%) داراي پيامد نامطلوب بودند. بيماران با سابقه‌ي مصرف وارفارين و بيماران با سابقه مصرف داروهاي ضد انعقادي مستقيم خوراكي، با ميزان مرگ و مير بيشتر و پيامد باليني نامطلوب‌تري همراه بودند (p 0/05). نتيجه‌گيري: مصرف قبل از تروماي وارفارين و داروهاي ضد انعقاد مستقيم خوراكي با ميزان مرگ‌ومير در بيمارستان بيشتر و پيامد باليني نامطلوب‌تري همراه بود. اگرچه، ارتباطي بين مصرف قبل از تروماي مهاركننده‌هاي پلاكتي با ميزان مرگ‌ومير در بيمارستان بيشتر و پيامد باليني نامطلوب‌تر مشاهده نشد.