تحليل بين المللي سازي آموزش عالي در ايران با تاكيد بر نقش بازيگران

بين المللي سازي آموزش عالي از يك سو به منظور مواجهه مناسب با پديده جهاني شدن و از سوي ديگر بدليل منافع حاصل از آن در ابعاد سياسي، اقتصادي، فرهنگي- اجتماعي و علمي، به يك استراتژي ضروري براي دولت ها تبديل شده است. موج جديد بين المللي سازي آموزش عالي دركشور براساس برنامه ششم توسعه (1396)، نشان از عزم جدي ايران در اجرايي كردن اين سياست در سطحي گسترده دارد. ¬از اين رو اين مقاله حاضر تلاش دارد تا از طريق تحليل بين المللي سازي آموزش عالي ¬با رويكرد سياستگذاري، پشتوانه هاي نظري لازم را براي اجراي آگاهانه اين سياست ، به صورت فرايندي هدفمند، مستمر و نظام مند ارائه نمايد. نتايج پژوهش حاضر حاكي از اين است كه عليرغم وجود كمترين چالش در مولفه محتوا به دليل برخورداري از پشتوانه اسناد بالادستي، بيشترين چالش به مولفه فرايند بدليل عدم شفافيت سياستگذار در تعريف تصميم سياستي در قالب چرخه سياستگذاري و همچنين مولفه بازيگران به عنوان عامل تاثيرگذار در اجراي فرايند تعلق دارد. توصيه سياستي براي حل اين چالش، تعهد و الزام سياستگذاران و تصميم گيران به سه نكته اصلي است: 1. اجراي سياست بين المللي سازي بر اساس چرخه و مدل هاي سياستگذاري. 2. ايجاد شبكه سياست- دانش از طريق فعال نمودن دفاتر دانشگاه پژوهي در سطح سازماني و تقويت نهادهاي سياست پژوه در سطح بخشي/ ملي. 3. تقويت نهادهاي تسهيلگر در فعاليت هاي بين المللي.