تناسب فرد-سازمان و تأثير آن بر تعلق خاطر كاري كاركنان از طريق ايجاد اعتماد سازماني (مورد مطالعه: يك سازمان نظامي)

يكي از مسائل سازمان­هاي امروزي عدم تعلق خاطر كاركنان به كار است. تعلق خاطر كاري يك عامل مهم رفتاري است كه تاكنون در سازمان­هاي نظامي ايران به تبيين آن پرداخته نشده است. هدف اين پژوهش، تعيين تأثير تناسب فرد-سازمان بر تعلق خاطر كاري با نقش ميانجي اعتماد سازماني است. تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري را كاركنان ستادي يك سازمان نظامي تشكيل دادند، كه با تعيين حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران، 176 نفر، از طريق روش نمونه ­گيري تصادفي­ طبقه­اي انتخاب شدند و مورد پيمايش قرار گرفتند. به منظور جمع ­آوري داده­ ها از پرسشنامه­ استاندارد تناسب فرد-سازمان، اعتماد سازماني و تعلق خاطر كاري استفاده گرديد، كه پايايي آن­ها، از طريق آلفاي كرونباخ، و روايي آن­ها، از طريق روايي محتوايي و روايي سازه بررسي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آزمون t مستقل، تحليل واريانس يك عامله، و مدل‌يابي معادلات ساختاري با كمك نرم افزار Smart-PLS و SPSS انجام شد. نتايج نشان داد، تناسب فرد-سازمان بر اعتماد سازماني و تعلق خاطر كاري، به ترتيب با ضرايب مسير 778/0 و 366/0 تأثير مثبت و معنادار دارد. همچنين، اعتماد سازماني در رابطه بين تناسب فرد-سازمان و تعلق خاطر كاري، نقش ميانجي ايفا مي­كند.