نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در موفقيت كارآفرينان شهري (مورد مطالعه: كسب‌و‌كارهاي تحت حمايت شهرداري تهران)

بدون عنوان

ادبيات كارآفريني شهري به شدت به بررسي ويژگي‌هاي جامعه‌شناختي گرايش دارد. اين رويكرد، بينش‌هاي مناسبي در خصوص چرايي و چگونگي ظهور و بروز فعاليت‌هاي كارآفرينانه ارائه مي‌دهد، ولي هنوز سوال‌هاي بي‌پاسخ زيادي را در مورد ادراك شركت‌ها و افراد از شرايط جامعه‌شناختي و تاثير آنها در موفقيت كارآفرينان باقي مي‌گذارد. با توجه به اين شكاف نظري، مطالعه‌ي حاضر نقش سرمايه اجتماعي را بر اساس ديدگاه سه بعدي ساختاري، شناختي و رابطه‌‌اي (ناهاپيت و گوشال، 1998) و سرمايه روانشناختي را بر اساس نظريه لوتانز و همكاران (2007) بررسي مي‌كند. براي سنجش موفقيت كارآفريني شهري، از ابزار سنجش ارائه شده توسط گورجيوسكي و همكاران (2011) استفاده شده است كه شامل طيف گسترده‌اي از معيارهاي مالي و غيرمالي است. جامعه آماري پژوهش كسب‌و‌كارهاي تحت حمايت شهرداري تهران هستند. بر اساس روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، از ميان 22 منطقه شهرداري تهران، سه منطقه به صورت تصادفي انتخاب شدند. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه، از 110 كسب‌و‌كار در سه منطقه منتخب گردآوري شده است و با استفاده از روش مدلسازي معادلات ساختاري، مدل تحقيق مورد آزمون قرار گرفته است. نتايج تحقيق بيانگر تاثير هر دو متغير سرمايه روانشناختي و سرمايه اجتماعي بر موفقيت كارآفرينانه است. همچنين، نقش ميانجي سرمايه اجتماعي مورد تائيد قرار گرفته است. بر مبناي نتايج پيشنهاد مي‌شود سياست‌گذاران شهري و شهرداري‌ها بر تقويت سرمايه‌هاي روانشناختي و به ويژه ابعاد اميدواري، خودكارامدي و خوش‌بيني متمركز شوند. با اين وجود، نبايد جنبه ديگر سرمايه روانشناختي يعني تاب‌آوري ناديده گرفته شود.

فاقد چكيده