بررسي جامعه شناختي پديده كودك آزاري در منطقه شهريار تهران

فاقد عنوان لاتين

پژوهش حاضر به بررسي جامعه شناختي پديده كودك آزاري در منطقه شهريار در تابستان سال 1396 پرداخته شده است . ابعاد و مولفه هايي چون خانوادگي ، فرهنگي ، اجتماعي و اقتصادي در قالب متغيرهاي مستقلي چون فوت والدين ، اعتياد ، طلاق ، تحصيلات ، حاشيه نشيني ، اختلافات خانوادگي ، بعد خانوار ، درآمد و شغل به عنوان عوامل تأثير گذار بر پديده كودك آزاري به عنوان متغير وابسته مورد مطالعه قرار گرفته است . از آنجا كه بررسي حاضر از ديدگاه و منظر جامعه شناختي مد نظر است ؛ لذا همگي افراد بالاي 18 سال منطقه شهريار به عنوان جامعه آماري لحاظ گرديده و صرفا به گزارشهاي واصله تحت عنوان كودك آزاري در اورژانس اجتماعي اكتفا نشده است . حدود 400 نفر از جمعيت منطقه شهريار با استفاده از فرمول كوكران به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند و نحوه نمونه گيري نيز از طريق خوشه بندي چند مرحله اي و تصادفي هدفمند صورت گرفته است . جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه خود ساخته محقق و استاندارد كه در بين پاسخ گويان توزيع گرديده است انجام شد . اعتبار پرسشنامه از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ و روائي آن نيز طي مشاورت با اساتيد و كارشناسان پژوهش ، مورد تأئيد قرار گرفته است . يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در خانواده هائي كه افراد معتاد زندگي مي كنند به مراتب نسبت به خانواده هائي كه افراد معتاد وجود ندارد پديده كودك آزاري بيشتر است . همچنين شدت آزار و اذيت كودك در خانواده هائي كه يكي از والدين آنها فوت شده يا طلاق گرفته اند بيشتر است . همچنين آن پديده اجتماعي با عنوان آسيب در حاشيه شهر بيشتر از مركز شهر بوده و به لحاظ تحصيلي و سطح فرهنگ نيز پديده كودك آزاري در ميان افراد با تحصيلات بالا كمتر است . به لحاظ شغلي نيز هرچه ميزان درآمد بيشتر باشد ميزان آرامش و آسايش در خانواده ها حاكم خواهد شد لذا ضريب امنيت براي كودكان به لحاظ عدم وقوع كودك آزاري بالاتر خواهد بود و هر چه والدين به مشاغل روزمره رو بياورند زمينه تأمين نيازهاي خانواده فراهم شده و كودكان در رفاه و آرامش به سر مي برند .

فاقد چكيده لاتين