اولويت‌بندي شاخص‌هاي مهندسي عوامل انساني مؤثر بر رضايت شغلي در نيروي انتظامي

زمينه و هدف: ارگونومي يا مهندسي عوامل انساني، با هدف افزايش بهره وري و با توجه به اهميت سلامتي و ايمني انسان در محيط كار شكل گرفته است. هدف پژوهش حاضر آن است كه عوامل ارگونوميك موثر بر رضايت شغلي كاركنان نيروي انتظامي، اولويت بندي شوند. روش: پژوهش حاضر براساس هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي تحليلي است. تيم تصميم را پانزده نفر از كارشناسان ناجا كه آگاه به مسائل نيروي انساني بوده با حداقل 20 سال سابقه كاري تشكيل مي دهند و به روش گلوله برفي انتخاب شدند. در اين پژوهش، ابتدا شاخص‌ها و راهكارهاي استخراج شده از پيشينه و متون مربوطه، توسط خبرگان بازنگري شدند. در مرحله بعد و به‌منظور رتبه بندي و تعيين وزن شاخص ها و راهكارهاي شناسايي‌شده از روش تحليل سلسله‌مراتبي فازي استفاده شد. روايي پرسشنامه ها با استفاده از نظرات گروه خبره انجام شد. همچنين پايايي در پرسشنامه اوليه با محاسبه آلفاي كرونباخ (0.92) و در پرسشنامه تحليل سلسله‌مراتبي فازي با نرخ ناسازگاري كمتر از 0.1 تاييد شد. يافته ها: ابتدا با بررسي متون و ادبيات مرتبط، نوزده راهكار براي ارتقاء مهندسي عوامل انساني شناسايي شد. سپس خبرگان شش راهكار تهيه وسايل حفاظت فردي، تهيه ابزار كار مناسب، بهبود نوبت كاري، كنترل فشار هاي كاري، تهيه لباس فرم و پوتين و ايجاد وضعيت مناسب بدن در هنگام كار را به‌عنوان مهمترين راهكار انتخاب كردند. همچنين با استفاده از روش تحليل سلسله‌مراتبي فازي وزن بهبود نوبت كاري (0.35)، تهيه لباس فرم و پوتين (0.22)، تهيه ابزار كار مناسب (0.17) و ايجاد وضعيت مناسب بدن در هنگام كار (0.1) به‌دست آمد. نتايج: به‌دليل محدوديت هاي اجرايي، مالي و زماني، ناجا مي تواند براي پياده‌سازي اصول مهندسي عوامل انساني با هدف افزايش رضايت شغلي كاركنان خود، به‌ترتيب بر بهبود نوبت كاري، تهيه لباس فرم و پوتين مناسب و تهيه ابزار و تجهيزات كار مناسب به‌عنوان عواملي كه داراي اهميت بيشتري هستند، تمركز كند.