ارزيابي كارايي مدل هاي نظري آبشويي املاح خاك در دشت آزادگان

شوري منابع آب و خاك يكي از مهم‌ترين عوامل در كاهش عملكرد گياهان در مناطق خشك و نيمه‌خشك است كه رشد و توسعه گياهان را محدود مي نمايد. يكي از راهكارها براي غلبه بر مشكل شوري خاك، آبشويي آن است. ارزيابي مقدار آب مورد نياز در اين فرآيند، صرفه‌جويي در مصرف آب و استفاده بهينه از منابع آبي به‌منظور مديريت صحيح آب از پراهميت ترين موارد در اجراي آبشويي است. هدف از اين پژوهش، بررسي مدل‌هاي نظري براي شبيه‌سازي شوري نهايي و مقايسه آن با مقادير واقعي بود. بدين منظور آزمايش هاي اصلاح خاك هاي شور و سديمي در منطقه جفير در دشت خوزستان به روش مزرعه اي از طريق استوانه هاي مضاعف انجام پذيرفت. در تمام آزمايش ها، آبشويي به روش غرقاب متناوب تا عمق 150 سانتي‌متر خاك با كاربرد 100 سانتي‌متر آب آبشويي و تناوب 25 سانتي‌متري صورت پذيرفت. چهار مدل نظري آبشويي شامل سري مخازن (SRM)، مدل حل عددي (NM)، مدل ستون پيوسته (TPTM) و مدل مخزن با مجراي فرعي (SRBM) به‌منظور پيش بيني شوري نهايي خاك و مقايسه آن با مقادير واقعي انتخاب شدند. نتايج نشان داد دو مدل سري مخازن و مخزن منفرد كارايي بيشتري داشته اند. در نهايت، هرچند كه به ازاي عمق‌هاي مختلف آب آبشويي، عملكرد مدل‌هاي مورد بررسي متفاوت بوده، ليكن با توجه به پايين‌تر بودن آماره‌هاي RMSE و RMSEn در مدل سري مخازن نسبت به ساير مدل ها، اين مدل براي پيش‌بيني نتايج حاصل از آبشويي و اصلاح خاك منطقه مورد مطالعه مناسب تر بوده و شوري نهايي را با دقت بيشتري برآورد مي‌كند.