اثر8 هفته تمرين هوازي و مصرف مكمل رزوراترول بر نشانگر اكسايشي (MDA) و آنتي اكسايشي(SOD) و (GPX) بافت كارديوميوسيتي رت هاي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

زمينه و هدف: مطالعه حاضر اثر تمرين هوازي همراه مصرف مكمل رزوراترول بر فاكتورهاي تنظيمي و اجرايي آپوپتوز كارديوميوسيتي در رت هاي نر ديابتي شده با استرپتوزوسين است.روش كار: دريك كارآزمايي تجربي 42 موش صحرايي نر، تصادفي به 6 گروه 7 تايي كنترل سالم، ديابتي ، ديابتي سالين ، مكمل رزوراترول ، تمرين هوازي و مكمل رزوراترول+تمرين هوازي تقسيم شدند. ديابت با تزريق تك دوزml/kg50 استرپتوزوتوسين القا شد. برنامه گروه هاي تمرين، تمرين و مكمل بر روي تريدميل 5 روز در هفته كه به مدت 8 هفته انجام شد پس از پايان دوره تمام حيوانات با شرايط كاملاً مشابه و به دنبال12-14 ساعت ناشتايي و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني بيهوش و قرباني شدند. پس از خروج قلب و هموژنايز كردن آن غلظت (GPX،SOD،MDA) بصورت الايزا سنجش شد.يافته ها: پس از القاي ديابت غلضت GPX و SODقلبي نسبت به كنترل سالم كاهش معني دار يافت در حاليكه غلظت MDAدر اين شرايط افزايش معني دار داشت .اما تعامل تمرين و رزوراترول توانست اثر معني داري بر غلظت SOD قلبي داشته باشد در حالي كه تعامل اين دو اثر معني دار بر غلظت MDAوGPX قلبي نداشت .نتيجه گيري: تمرين هوازي و رزوراترول اثر سودمندي بر آپوپتوز قلبي در القاي ديابت دارند اما تعامل اين دو بر روند آپوپتوز قلبي معنادار نيست. البته از تمرين هوازي و رزوراترول ميتوان بعنوان طب مكمل براي حفاظت ميوكارد در برابر آپوپتوز نابجاي ناشي از ديابت القا شده استفاده نمود.