زيبايي‌شناسي اكسپرسيونيسم و امپرسيونيسم در سروده‌هاي مهدي اخوان ثالث و بدر شاكر السّيّاب

امپرسيونيسم و اكسپرسيونيسم دو مكتب مهمّ هنري در اواخر قرن نوزده و آغاز قرن بيستم است كه توانست در ادبيّات نيز انديشمنداني را به تكاپو وادارد. مسائل مهمّ انساني، جهش هاي بزرگ صنعتي، جنگ، استثمار و هزاران بحران بزرگ ديگر دست مايه‌ بسياري از آثار بزرگ و ماندگار هنري شد. ايران و خاورميانه نيز همانند ديگر كشورهاي پرآشوب قرن از تنش ها و پيامدهاي خارجي و داخلي اين بحران ها درامان نبودند. مهدي اخوان ثالث و بدر شاكر سيّاب دو نماينده‌ هنر ايراني و عراقي هستند كه هم صدا با ديگر هنرمندان، تنهايي و انزواي انسان در قرن آشوب زده را ترسيم كردند و با به تصويركشيدن تابلوهايي از جنس واژه و خيال، به آرزوي آزادي، مجال پرواز دادند. در نوشتار پيش رو با توجّه به حال و هواي سروده ها، نقاط اشتراك آن ها با برخي از آثار نقّاشي در سبك هاي مورد نظر بررسي شده است. سروده ها با توجّه به درون مايه‌ آن ها در دو سبك نقّاشي مورد نظر دسته بندي شد. جستار حاضر درپي گزينش و بازنمايي زيبايي شناختي تصاوير امپرسيونيستي و اكسپرسيونيستي است. با توجّه به پژوهش پيش رو، اخوان ثالث و بدر شاكر سيّاب تصويرسازاني در هردو سبك هنري هستند؛ ولي تصاوير برساخته‌ خيال سيّاب با همه‌ درد و رنج دورانش به سبك امپرسيونيسم و اخوان ثالث به اكسپرسيونيسم گرايش بيشتري دارد. دليل اين امر، توجّه شاكر سيّاب به محيط زيست پيرامونش يا همان ديده هاي ملموس او و تمايل اخوان به تاريخ است. از همين روي، ذهنيت مبهم تري در تصاوير شعري اخوان ديده مي شود.