خطاي پرستاري و ارتباط آن با خستگي در پرستاران بخش اورژانس

پيش زمينه و هدف: خطا در عرصه ارائه خدمات سلامت، پديده اي آسيب رسان و در بعضي موارد غيرقابل جبران است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي نرخ وقوع خطاي پرستاري و ارتباط آن با خستگي در پرستاران بخش اورژانس بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت يك مطالعه مقطعي بر روي پرستاران شاغل در بخش اورژانس بيمارستان هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي اروميه در سال 1393 انجام شد.از پرسشنامه هاي20 سؤالي خستگيMFI، خطاي پرستاري و اطلاعات دموگرافيك افراد به عنوان ابزار جمع آوري اطلاعات استفاده شد. يافته ها: از پرستاران موردبررسي88 نفر (51/8 درصد)زن و 82 نفر (48/2 درصد) مرد، ميانگين و انحراف معيار سن پرستاران6/6±32/2، ميانگين و انحراف معيار سابقه كاري آنان6/3±8/4سال بود. بين رخداد خطاهاي پرستاري با كاهش فعاليت(0/021=p ، 0/17=r)،خستگي ذهني(0/009=p ، 0/19=r) و نمره خستگي كل (0/023=p ، 0/17=r)همبستگي مثبت و معني داري مشاهده شد (P 0.05). نتيجه گيري: امكان تأثير خستگي بر فراواني خطاهاي پرستاري در محيط هاي درماني، سبب كاهش ايمني و كيفيت مراقبت از بيمار مي شود. توجه به عوامل فردي و شغلي و اتخاذ راهكارهاي صحيح مديريتي، به منظور كاهش پيامدهاي منفي ناشي از خستگي و به تبع آن كاهش خطا، در افزايش ايمني بيمار مؤثر خواهد بود.