تأثير آموزش مهارت‌هاي زندگي در كاهش خشونت خانگي و ارتقا سلامت عمومي زنان

پيش زمينه و هدف: خشونت خانگي رفتار پرخاشگرانه اي است كه داراي ابعاد مختلف جسمي، روان شناختي، آسيب، اقتصادي و جنسي است و با توجه به عوارض قابل توجهي آن بر زنان جزء اولويت هاي سلامت محسوب مي شود. مطالعه حاضر باهدف تعيين تأثير آموزش مهارت هاي زندگي در كاهش خشونت خانگي و نمره سلامت عمومي انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر مطالعه اي نيمه تجربي است كه بر روي 22 نفر از زنان شهر قم به شيوه در دسترس و پس از كسب رضايت آگاهانه انجام شد. داده ها با پرسشنامه محقق ساخته شامل سؤالات دموگرافيك و همچنين پرسشنامه استاندارد و تجديدنظر شده خشونت خانگي CTS2 اشتراوس و پرسشنامه استاندارد GHQ جمع آوري شد. پيش آزمون ابتدا برگزار گرديد و طي شش جلسه يك و نيم ساعت طي دو هفته آموزش مهارت هاي زندگي داده شد و سپس پس آزمون يك ماه بعد از آخرين جلسه آموزش برگزار شد. تأثير مداخله با استفاده از آزمون هاي تي زوجي و مك نمار بررسي شد يافته ها: مداخله آموزشي توانست ميانگين نمره سلامت عمومي افراد موردمطالعه را كاهش معني داري دهد. همچنين ميانگين تعداد دفعات خشونت كلي و حيطه هاي آن شامل حيطه خشونت كلامي، آسيب رساندن و خشونت جنسي كاهش آماري معني داري را نشان داد (P 0/05 ) اما در تعداد دفعات خشونت مالي، رواني و جسمي كاهش معني دار ديده نشد (P 0/05 ). بحث و نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي زندگي مي تواند نقش مؤثري در كاهش انواع خشونت عليه زنان داشته باشد و البته نمره سلامت رواني زنان مورد مداخله را ارتقا دهد. لذا برگزاري كلاس هاي آموزشي برخورد با مسئله و كنترل خشم در آقايان نيز مي تواند از پيامدها و عوارض اين پديده پيشگيري نمايد.