بررسي ميزان شيوع خشونت عليه زنان باردار در ايران :مطالعه‌ي مرور نظام‌مند و فرا تحليل

پيش زمينه و هدف: خشونت عليه زنان در دوران بارداري به صورت خزنده اي در حال افزايش و به صورت يك چالش اجتماعي نامحسوس درآمده است؛ و با توجه به اينكه در مطالعات مختلف، آمارهاي مختلفي از اين مشكل منتشرشده است در مطالعه حاضر سعي شده آمار جامع و قابل اتكايي از اين معضل به روش مروري نظام مند و فرا تحليل ارائه شود تا براي آن بتوانند با ديد وسيع تري اقدام به چاره جويي كرد. روش بررسي: 32 مطالعه با استفاده از كليدواژه هاي خشونت خانگي، خشونت عليه زنان، خشونت دوران بارداري، همسر آزاري، violence during pregnancy، domestic violence، از بانك هاي اطلاعاتي موجود در سطح كشور شامل Magiran medlibe sid iranmedex و نيز بانك هاي اطلاعاتي لاتين Pubmed Google scholar Science Direct Scopus به دست آمد. آناليز داده ها با استفاده از نرم افزار STATA (نسخه 11/1) و فرا تحليل (مدل اثرات تصادفي) انجام شده و ناهمگوني بين مطالعات با استفاده از آزمون I2 بررسي شده است. يافته ها: پس از انجام آناليز آماري ميزان شيوع كل خشونت در 15610 مادر باردار 52 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد:43 تا 62) و ميزان انواع خشونت هاي فيزيكي، جنسي و روحي رواني به ترتيب خشونت فيزيكي 19 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد: 12 تا 26) خشونت جنسي 31 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد: 23 تا 38) و خشونت روحي رواني 45 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد: 38 تا 51) برآورد شد. بحث و نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان داد شيوع بالاي خشونت در دوران بارداري وابستگي زيادي با سطح تحصيلات و شغل افراد در هر دو جنس دارد كه اين دو مقوله رابطه تنگاتنگي با سطح فرهنگي اجتماعي جامعه دارند. لذا افزايش تسهيلات تحصيلي و شغلي مي تواند يك راهبر بنيادي در كاهش اين معضل باشد.