بررسي ميزان ابتلا به اختلالات شخصيت در بيماران مبتلا به ريزش موي منطقه‌اي در مقايسه با افراد غير مبتلا

مقدمه: ريزش موي منطقه‌اي (Alopecia areata يا AA) به يك بيماري التهابي عود كننده اطلاق مي‌شود كه طيفي از نقاط كوچك كچلي تا از دست دادن كامل موي بدن را در بر مي‌گيرد. اين بيماري، افراد جوان را درگير مي‌كند و اختلالات زيبايي‌ ايجاد شده توسط آن مي‌تواند عاملي براي ايجاد اختلالات رواني‌، افسردگي، استرس و بيماري‌هاي مرتبط در طول زندگي‌ فرد باشد. اختلالات شخصيت تابلوي بيماري فرد را تغيير مي‌دهد و واكنش اين افراد به بيماري متفاوت از سايرين است؛ اين مطالعه‌ در جهت شناخت بيشتر انواع اختلالات شخصيتي‌ در بيماران مبتلا به ريزش موي منطقه‌اي انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد شاهدي، 84 نفر (42 نفر مبتلا در مقايسه با 42 نفر گروه شاهد) توسط پرسشنامه‌ي چند محوري باليني Millon (Millon Clinical Multiaxial Inventory-III يا MCMI-III) مورد بررسي قرار گرفتند. اين پرسشنامه داراي 27 مقياس است كه 14 مقياس آن، اختلالات شخصيت و 10 مقياس، نشانگان‌هاي باليني را مي‌سنجند. اين پرسشنامه به همراه چك ليستي از متغيرهاي سن، جنس، سن شروع بيماري، نوع بيماري زمينه‌اي، ميزان تحصيلات و سابقه‌ي خانوادگي مثبت به بيماران داده شد. يافته‌ها: در تجزيه و تحليل آماري اختلاف معني‌داري بين گروه مبتلا در مقايسه با گروه شاهد در ابتلا به اختلالات شخصيت مشاهده شد (0/026 = P). اختلالات شخصيت در بين زنان مبتلا در مقايسه با مردان شيوع بيشتري داشت (27 در مقابل 5 درصد)؛ اين اختلاف در مورد زنان در مقايسه با گروه شاهد معني‌دار بود (P 0/05) ولي بين مردان دو گروه از نظر آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: در مجموع، با توجه به نتايج به دست آمده و وجود ارتباط معني‌دار بين اختلالات شخصيت و ريزش موي منطقه‌اي در گروه سني جوانان و نقش مؤثر اين افراد در جامعه، توصيه مي‌شود كه مشاوره‌ي روان پزشكي، تشخيص و درمان‌هاي رواني در دستورالعمل اين بيماران در كنار ساير درمان‌هاي دارويي قرار گيرد.