بررسي تأثير افزودن باكلوفن در درمان بيماران با ريفلاكس غيرزخمي مقاوم به درمان

مقدمه: بيماري ريفلاكس غيرزخمي يكي از زيرگروه‌هاي ريفلاكس معده به مري است كه ضمن همراهي با علايم ريفلاكس، فاقد تغييرات موكوزي در آندوسكوپي مي‌باشد. مشاهده شده است كه بيشتر دوره‌هاي ريفلاكس اسيد در بيماران مقاوم به داروهاي مهار كننده‌ي پمپ‌هاي پروتوني مربوط به شلي گذراي اسفنكتر تحتاني مري بوده است. باكلوفن باعث مهار شلي گذراي اسفنكتر تحتاني مري مي‌شود. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تأثير افزودن باكلوفن در درمان بيماران با ريفلاكس غيرزخمي مقاوم به درمان با مهاركننده‌هاي پمپ‌هاي پروتوني بود. روش‌ها: 90 بيمار كه با شكايت ريفلاكس مقاوم به درمان، انديكاسيون آندوسكوپي پيدا كرده بودند و در جواب آندوسكوپي آن‌ها تغييرات مخاطي مري ذكر نشده بود، به طور تصادفي در 2 گروه قرار گرفتند. گروه اول روزانه 20 ميلي‌گرم باكلوفن به همراه 20 ميلي‌گرم امپرازول و گروه دوم روزانه 20 ميلي‌گرم امپرازول دريافت نمودند. دو گروه پس از 2 ماه بررسي شدند. يافته‌ها: ويژگي‌هاي سن، جنس، وزن، مدت درمان قبلي با مهاركننده‌هاي پمپ‌هاي پروتوني، وجود يا عدم وجود هرني هياتال، درمان قبلي Helicobacter pylori و علايم ريفلاكس در دو گروه با هم اختلاف معني‌داري نداشت. پس از درمان، بهبود سوزش سر دل (0/014 = P)، ترش كردن (0/012 = P)، تلخي دهان (0/029 = P) و آروغ زدن (0/001 = P) در گروه تحت درمان با باكلوفن به همراه امپرازول بيشتر از گروه تحت درمان با امپرازول به تنهايي بود. نتيجه‌گيري: رژيم دارويي باكلوفن به همراه امپرازول اثر سينرژيستي در بهبود علايم بيماران مقاوم به درمان با داروهاي مهار كننده‌ي پمپ‌هاي پروتوني دارد.