بررسي اثربخشي رژيم‌هاي پرتودرماني تقطيعي كوچك بر رده‌ي سلولي ACHN كارسينوماي سلول كليوي

مقدمه: گزينه‌هاي درماني براي افراد مبتلا به كارسينوماي سلول كليوي پيشرفته محدود مي‌باشد. سلول‌هاي توموري كارسينوماي سلول كليوي نسبت به پرتودرماني سنتي با مقادير 2-8/1 Gray در هر تقطيع مقاوم است و از پرتودرماني فقط جهت تسكين استفاده مي‌شود. اين پژوهش، با هدف بررسي اثربخشي پروتكل‌هاي تابشي با تقطيع‌هاي كوچك، بر روي سلول‌هاي سرطاني كارسينوماي سلول كليوي رده‌ي ACHN، جهت درمان، صورت گرفت. روش‌ها: پس از كشت رده‌ي سلولي سرطان سلول كليوي انساني در محيط آزمايشگاهي، سلول‌ها به طور هم‌زمان با تك تقطيع‌هاي 6، 8 و 10 Gray و تقطيع‌هاي دو تايي 3 × 2، 4 × 2 و 5 × 2 Gray پرتوتابي شدند. سپس، درصد بقاي سلول‌ها با استفاده از آزمون MTS [3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-5-(3-carboxymethoxyphenyl)-2-(4-sulfophenyl)-2H-tetrazolium] به مدت 120 ساعت مورد سنجش قرار گرفت. يافته‌ها: با افزايش دز در هر تقطيع، نسبت بقا كاهش يافت. همچنين، با گذشت 120 ساعت از تابش‌دهي، كسر بقا حدود 70 درصد نسبت به مدت زمان اوليه‌ي پس از تابش‌دهي كاهش نشان داد. نسبت بقا در رژيم‌ پرتودرماني تقطيع دو تايي 5 × 2 Gray نسبت به رژيم پرتودرماني تك تقطيع 10 Gray به طور معني‌داري كمتر بود (02/0 = P)؛ اما تفاوت معني‌داري در مقايسه‌ي دو رژيم ديگر مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي ما در شرايط برون‌تني نشان داد كه كارسينوماي سلول كليوي رده‌ي ACHN نسبت به تقطيع‌هاي كوچك با دزهاي بيشتر از 2 Gray حساس است و دزهاي 10 Gray و بالاتر رژيم پرتودرماني با دو تقطيع، نسبت به رژيم پرتودرماني تك تقطيع، نقش مؤثرتري در از بين بردن اين بدخيمي دارد.