مقايسه‌ي دگزامتازون، متوكلوپراميد و اندانسترون در پيشگيري از تهوع و استفراغ بعد از عمل سزارين

مقدمه: يكي از معضلاتي كه پس از سزارين ايجاد مي‌شود، تهوع و استفراغ است. تأثير چشمگير داروهاي ضد تهوع و استفراغ در كاهش اين معضل به اثبات رسيده است. هدف از اين مطالعه، مقايسه‌ي اثر داروي اندانسترون، دگزامتازون و متوكلوپراميد براي كنترل اين عارضه است. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني تصادفي دو سوكور، تعداد 210 بيمار زن كانديد عمل جراحي سزارين غير اورژانسي به 3 گروه 70تايي تقسيم شدند و بيهوشي عمومي دريافت كردند. براي گروه اول، داروي اندانسترون، گروه دوم دگزامتازون و گروه سوم متوكلوپراميد در قبل عمل تزريق شد. اثرات 3 دارو در كاهش تهوع و استفراغ بيماران در فاصله‌ي زماني 0، 2، 4 و 8 ساعت پس از عمل مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي آماري Kruskal-Wallis و جدول فراواني تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: تزريق اندانسترون، متوكلوپراميد و دگزامتازون در پايان عمل جراحي، باعث كاهش تهوع و استفراغ بيماران پس از عمل شد. ميزان كاهش تهوع و استفراغ در 4 ساعت بعد از عمل در هر سه گروه تفاوت معني‌دار داشت. مصرف دگزامتازون، بيشترين حالت تهوع و استفراغ را به دنبال داشت (0/007 = P). نتيجه‌گيري: در بيماراني كه تحت عمل سزارين با بيهوشي عمومي قرار مي‌گيرند، جهت كاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل مي‌توان از داروي اندانسترون و متوكلوپراميد استفاده كرد كه اثربخشي طولاني‌تري را در 4 ساعت بعد از عمل را نشان مي‌دهد.