پردازشِ سازه انگارانۀ سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در دورۀ سازندگي؛ با تاكيد بر رهيافت اسلام گرايي

فاقد عنوان لاتين

شرايط جمهوري اسلامي ايران در دوران پسا جنگ وضعيتي را به وجود آورده بود كه تمامي ساحت­ها از جمله ساحت سياست خارجي را دچار تحول ساخته بود. پس از پايان يافتن جنگ عراق عليه ايران، دورۀ نويني در سياست خارجي جمهوري اسلامي آغازيدن گرفت كه از آن به «سازندگي» ياد مي ­شود. آنچه نگارۀ حاضر در پي آن مي باشد، اين است كه رويكرد سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در دولت سازندگي را با رهيافتي سازه ­انگارانه و با لحاظ كردن يكي از مولفه­ هاي سه­ گانه هويت ملي يعني «اسلاميت» مورد بررسي قرار دهد. از اين رو در پژوهش حاضر تلاش مي­ شود كه با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با تكيه بر اطلاعات و داده هاي كتابخانه ­اي، ضمن تبيين يكي از سه لايۀ هويت ملي يعني «اسلاميت» و نحوۀ تكوين آن و شناخت و معرفت نسبت به سياست خارجي زمانۀ دولت هاشمي، در نهايت به اين سوال پاسخ دهد كه «اسلاميت» به عنوان يكي از محورهاي هويت ملي ايران چه تاثيري در ايجاد و تكوين سياست خارجي دورۀ مورد بررسي داشته است؟

فاقد چكيده لاتين