شناسايي و ساختاربندي مسائل و گزينه‌هاي سياستي توسعه حوزه دانشي سياست‌گذاري و مديريت فناوري در ايران

Exploring an‎d Structuring Policy Problems an‎d Solutions For Developing Technology Policy an‎d Management Discipline In Iran

رشد حوزه دانشي سياست‌گذاري و مديريت فناوري در كشور در بيش از يك دهه، با مسائل و چالش‌هايي همراه بوده است. وجود شواهدي از ناهمگني و پراكندگي درون و ميان برخي مؤلفه‌هاي اين حوزه دانشي و نبود چشم‌انداز و مسيري مشخص براي توسعه آن، از مهم‌ترين اين چالش‌ها هستند. اين مطالعه با اتخاذ رويكرد تحليل مشاركتي تفسيري سياست به‌ دنبال شناسايي و ساختاربندي مسائل و گزينه‌هاي سياستي توسعه حوزه دانشي سياست‌گذاري و مديريت فناوري در ايران از ديدگاه ذي‌نفعان و اعضاي اجتماع اين حوزه دانشي از طريق تحليل محتوا و نگاشت مباحثات آنان است. اين مطالعه مجموعه‌اي از سناريوهاي سياستي (شامل مسائل و گزينه‌ها) را پيش روي سياست‌گذاران و اعضاي اجتماع اين حوزه دانشي قرار مي‌دهد. نتايج پژوهش، نشان‌دهنده 34 نقطة محوري و 22 موضوع سياستي در اين مباحثات است. بيشترين موضوعات سياستي در حوزه‌هايي ديده مي‌شود كه هم جنبه‌ آموزشي و هم جنبه‌ پژوهشي دارند. در حدود نيمي از موضوعات، تعارض ميان رويكردهاي مختلف بالاست. كمتر از 30 درصد موضوعات مربوط به مسائل ساختاري و برهم‌زننده‌ قواعد فعلي بازي است كه تصميم‌گيري در مورد آن‌ها بايد با اجماع كنشگران و تأمين امكانات لازم صورت گيرد. ايجاد تغيير در حدود 70 درصد اين موضوعات نيز داراي اثرات زنجيره‌اي است كه تغيير در آن‌ها مي‌تواند ساير موضوعات سياستي را تحت تاثير قرار دهد.

Within about one decade, the growth of technology policy and management academic discipline (TPMAD) in Iran has been faced by some challenges. There is some evidence of heterogeneity within and between some elements of the discipline and there is no vision for development of it. Pursuing interpretative participatory policy analysis perspective, this study aims to explore and structure the problems and solutions of TPMAD development in Iran from the stakeholders’ view. We do this by content analysis and mapping their arguments. The results show 34 core points and 22 policy issues in the arguments, most of them have both educational and research aspects. In half of the issues there is high level of conflict between different views. Less than 30 percent of issues are structural and game changer. Decisions about these issues should be made based on actors’ consensus and supplying adequate facilities. Changes in 70 percent of the issues have chain impacts on the others.