بررسي نتايج درماني تزريق متيل پردنيزولون استات به همراه گچ‌گيري در مقايسه با تزريق متيل پردنيزولون استات به تنهايي در بيماران مبتلا به دكورون

مقدمه: اجماع نظر واحدي درباره‌ي درمان مناسب در درمان بيماري دكورون وجود ندارد. اين مطالعه در جهت مقايسه‌ي تزريق متيل پردنيزولون استات به همراه گچ‌گيري در برابر تزريق متيل پردنيزولون استات به تنهايي در درمان بيماري دكورون طراحي و اجرا شد. روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي انجام شده، 88 بيمار مبتلا به دكورون از بين بيماراني كه از شهريورماه 1392 تا شهريورماه 1393 به بيمارستان الزهرا (س) و مطب خصوصي پژوهشگران در شهر اصفهان مراجعه كرده بودند، انتخاب شدند. اين بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در گروه اول تزريق mg 1 متيل پردنيزولون استات در اولين كمپارتمان اكستانسور مچ دست به همراه گچ‌گيري به مدت سه هفته انجام شد و در گروه دوم تنها تزريق mg 1 متيل پردنيزولون استات صورت گرفت. بيماران از نظر شدت درد و فراواني نسبي تندرنس و آزمون Finkelstein ارزيابي شدند. يافته‌ها: شدت درد و فراواني نسبي تندرنس و آزمون Finkelstein در هر دو گروه مشابه هم و به طور قابل توجهي كم شده بود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌آيد هر دو روش درماني به صورت مساوي مؤثر هستند؛ اما به علت اين كه گچ‌گيري براي بيماران ناراحتي ايجاد مي‌كند، از اين رو تزريق كورتون به تنهايي در درمان بيماري دكورون بهتر از استفاده از تزريق كورتون به همراه گچ‌گيري است.