افسردگي و عملكردهاي شناختي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه: نقص در عملكردهاي شناختي از شكايت‌هاي رايج بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (MS يا Multiple sclerosis) مي‌باشد و پژوهش‌هاي متعددي وجود اين نقص‌ها را تأييد كرده‌اند. از طرف ديگر، افسردگي نيز در بين اين بيماران شيوع بالايي دارد. از آن جايي كه افسردگي مي‌تواند عملكردهاي شناختي را تحت تأثير قرار دهد، ممكن است بخشي از نقص‌هاي شناختي تأييد شده در اين بيماران ناشي از افسردگي باشد. از اين رو، پژوهش حاضر به مقايسه‌ي عملكردهاي شناختي در سه گروه بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس افسرده و غير افسرده و افراد سالم و نيز به شناسايي عملكردهايي پرداخته است كه تحت تأثير افسردگي اين بيماران قرار مي‌گيرد. روش‌ها: در پژوهش علي- مقايسه‌اي حاضر، 52 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (26 بيمار افسرده و 26 بيمار غير افسرده) مراجعه كننده به كلينيك مولتيپل اسكلروزيس بيمارستان آيت‌اله كاشاني اصفهان و 26 فرد سالم انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌ي افسردگي Beck (BDI-II يا Beck depression inventory- second edition)، آزمون رديابي رنگ (CTT يا Color trail test)، آزمون حافظه‌ي شنيداري و آزمون حافظه‌ي ديداري پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش كوواريانس تحليل شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري در عملكرد توجه، حافظه‌ي شنيداري فوري و تأخيري (يادآوري) بين گروه بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس افسرده با دو گروه بيماران غير افسرده و افراد سالم وجود داشت (0/002 = P)؛ در حالي كه، عملكرد حافظه‌ي ديداري تأخيري (يادآوري و بازشناسي) بين گروه افراد سالم با دو گروه بيمار، به طور معني‌داري متفاوت بود (0/020 = P). در عملكردهاي حافظه‌ي ديداري فوري و حافظه‌ي شنيداري تأخيري (بازشناسي) نيز بين سه گروه، تفاوت معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: علاوه بر آسيب‌هاي نورولوژيك، افسردگي نيز مي‌تواند نقص‌هاي شناختي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس را ايجاد يا تشديد كند.