مقايسه‌ي ايمونوگلوبولين‌هاي G، M، E و A سرم در بيماران مبتلا به ليكن‌پلان و واكنش‌هاي ليكنوئيدي دهان

مقدمه: واكنش‌هاي ليكنوئيد نام‌گذاري كلي براي توصيف ضايعاتي است كه از نظر كلينيكي و هيستوپاتولوژيك مشابه مي‌باشند كه به دو گروه ليكن‌پلان و واكنش‌هاي ليكنوئيدي (تماسي، دارويي و پيوند عليه ميزبان) طبقه‌بندي مي‌شوند. اين مطالعه با هدف بررسي ايمونوگلوبولين‌هاي G، M، E و A و اثبات و يا رد تفاوت‌هاي ايمونولوژيكي بين دو گروه انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه به صورت توصيفي- تحليلي انجام شد. نمونه‏ها شامل دو دسته‌ي 25 نفري از بيماران مبتلا به ضايعات ليكن‏پلان و واكنش‏هاي ليكنوئيدي بودند كه بر اساس معيار‏هاي باليني و هيستوپاتولوژيك ارايه شده توسط WHO (World Health Organization) تمايز داده شدند. از افراد cc 5 خون جهت تعيين ميزان ايمونوگلوبولين‌هاي G، M، E و A تهيه شد. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون t و2 χ و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه، اگر چه اختلاف معني‌داري از نظر تفاوت ميانگين IgE (Immunoglobulin E) بين دو گروه وجود نداشت، اما ميانگين سطح آن در هر دو گروه افزايش قابل توجهي را نشان داد. همچنين، ميانگين سطح IgA (Immunoglobulin A) در گروه بيماران مبتلا به ليكنوئيد نسبت به گروه مبتلا به ليكن‌پلان افزايش معني‌داري را نشان داد. در مورد ايمونوگلوبولين‌هاي G و M بين دو گروه اختلاف معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: ارايه‌ي معيارهاي بيشتر به منظور تفكيك بهتر دو دسته اختلالات ليكن‌پلان دهاني و واكنش‌هاي ليكنوئيدي، خط اول دستيابي به روش‌هاي درماني مناسب در آينده خواهد بود.