مقايسه ي نتايج درمان و ناتواني هاي ناشي از آسيب هاي مختلف دست

مقدمه: آسيب هاي دست، از علل شايع مراجعه به مراكز اورژانس مي باشد و مي تواند به نقص عضو، محدوديت عملكرد دست و هدر رفتن ساعات مفيد كاري منجرشود. از آن جا كه در ايران پژوهش چنداني در اين زمينه صورت نگرفته است، اين مطالعه براي تعيين نتايج كارايي دست پس از آسيب انجام شد. روش ها: 328 بيمار مبتلا به آسيب هاي دست براي تعيين شرايط، علت، شدت، توزيع آسيب و نتايج عملكردي دست پس از آسيب با استفاده از پرسش نامه ي ارزيابي نتايج ناتواني حاصل ازآسيب هاي دست، شانه و بازو مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين، قدرت چنگ زدن، نيشگون گرفتن، چرخاندن كليد و تقابل انگشتان دست آسيب ديده اندازه گيري شد و با دست سالم مقابل، مورد مقايسه قرارگرفت. بيماران به مدت يك سال ارزيابي شدند. داده ها با استفاده از چك ليست جمع آوري شد و در نرم افزار آماري SPSS، با به كار گيري آزمون هاي آماري (2χ، t، ANOVA Analysis of variance)و Tukey آناليز گرديد. يافته ها: آسيب هاي باز دست در بيماران بسيار شايع بود. اغلب آسيب هاي دست در بين ساعات 12 ظهر و 6 عصر اتفاق افتاده بود. پس از يك سال پي گيري، 56 بيمار از درد، تورم و خشكي مفصل و 35 بيمار فقط از درد شكايت داشتند. در بررسي عملكرد انگشتان، قدرت نيشگون گرفتن (Pinch)، قدرت تقابل انگشتان (Opposition)، حساسيت پذيري (Sensibility) و قدرت چنگ زدن (Grasp) كاهش نشان داد. نتيجه گيري: مي توان با آموزش، استفاده از وسايل ايمني و پرهيز از انجام كارهاي حساس در ساعات حادثه خيز، بروز آسيب هاي دست را كاهش داد.