اخذ نمونه‌ي خون از خرگوش آزمايشگاهي

مقدمه: تكنيك انجام پژوهش از مهم‌ترين امور تأثيرگذار در كيفيت نتايج پژوهش است. خون‌گيري با حجم زياد از خرگوش‏هاي آزمايشگاهي، يكي از امور متداول در كار با اين حيوان است، اما به دليل دشواري‏هاي تكنيكي، خون‌گيري از قلب حيوان هوشيار به عنوان روشي رايج در بسياري از مراكز پذيرفته شده است. اين روش جدا از غير اخلاقي بودن به دليل استرس زياد، موجب اختلال در پارامترهاي مورد اندازه‏گيري و همچنين بيماري‌ها و تلفات فراوان در حيوانات مي‏شود. هدف پژوهش فعلي، ارايه‌ي دقيق تكنيك بهينه‏اي براي اخذ نمونه‏هاي خوني با حجم زياد از خرگوش‏هاي آزمايشگاهي بود.روش‌ها: پژوهش حاضر در طي فرايند توليد كمپلمان خرگوش، از 91 سر خرگوش سفيد نيوزلندي نر و ماده با سن 366 ماه و با وزن 1.2-3.5 كيلوگرم صورت گرفت. استيل پرومازين به صورت عضلاني به حيوانات تجويز گرديد. به منظور جلوگيري از اسپاسم شرياني ناشي از برخورد سرسوزن، اعصاب شريان گوش توسط ليدوكائين بي‏حس شد. دستيابي عروقي توسط سرسوزن پروانه‏اي تغيير شكل يافته صورت گرفت. در نهايت، شريان به روش مناسب خون‌بندي گرديد.يافته‌ها: روش حاضر، ضمن 155 مورد خون‌گيري از حيوانات به مدت 3 ماه، موجب حصول 2384 ميلي‏ليتر خون گرديد (3.5 ± 15.4 ميلي‏ليتر خون به ازاي هر سر خرگوش). تعداد تلفات ناشي از خون‌گيري در طول 6 ماه پس از آغاز مطالعه، معادل صفر بود كه ضمن مراجعه به سوابق قبلي مربوط به روش خون‌گيري از قلب حيوانات هوشيار در بازه‌ي زماني مشابه (19 سر تلفات)، اختلاف آماري معني‌داري را نشان داد (0.001 P).نتيجه‌گيري: روش ارايه شده، موجب كاهش بيماري و تلفات در خرگوش‏هاي آزمايشگاهي شده و به عنوان روش ارجح خون‌گيري با حجم زياد، توصيه مي‏شود.