تعيين اكتيويته‌ي اندام‌هاي قلب، كبد و كليه در اسكن پرفيوژن قلب با راديوداروي 99mTC-MIBI با استفاده از روش تلفيق نماها

مقدمه: برآورد دوز جذبي بيماران، اولين گام در حفاظت در برابر تشعشع است. بررسي ميزان دوز جذبي در پزشكي هسته‌اي، به كمي‌سازي اكتيويته در اندام‌ها بستگي دارد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي اكتيويته‌ي محاسبه شده از روش تلفيق نماها، به منظور استفاده در محاسبات دوز جذبي و پيش‌بيني خطرات احتمالي ناشي از پرتو ‌بود. روش‌ها: افراد تحت مطالعه، در فاصله‌هاي زماني 15،60 و 120 دقيقه بعد از تزريق راديوداروي 99mTc-sestamibi، در اسكن پرفيوژن قلب، زير دوربين گاماي دو ‌سر قرار گرفتند و اسكن از هر دو نماي خلفي و قدامي انجام شد. سپس با استفاده از روش تلفيق نماها، اكتيويته‌ي اندام‌هاي قلب، كبد و كليه و همچنين برداشت راديودارو در اين اندام‌ها، به صورت درصدي از دوز تزريق شده محاسبه شد. يافته‌ها: اكتيويته‌ي به دست‌آمده براي قلب، كبد و كليه در مرحله‌ي استراحت، به ترتيب 0/45-0/10، 4/19-0/26 و 2/03-0/68 ميلي‌كوري و در مرحله‌ي استرس، به ترتيب 0/65-0/14، 2/70-0/47 و 2/63-0/46 ميلي‌كوري بود. برداشت راديودارو در اسكن پرفيوژن قلب، در قلب 3/5-0/6، در كبد 23/1-1/4 و در كليه، 14/1-2/6 درصد از دوز تزريق شده به دست آمد. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه، با نتايج مطالعات مشابه همخواني به نسبت خوبي دارد. از اين رو، روش تلفيق نماها به همراه روش متداول حذف زمينه به عنوان روش تصحيح زمينه، از دقت به نسبت خوبي در كمي‌سازي اكتيويته‌ي اندام‌ها در اسكن پرفيوژن قلب برخوردار است.