بررسي وضعيت عفونت مجدد با ليشمانيوز جلدي در مراجعين به مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك صديقه طاهره (س)، اصفهان

مقدمه: اگر چه بيماري ليشمانيوز جلدي از نظر مرگ و مير و معلوليت در مقايسه با ساير بيماري‌ها مشكل زيادي نمي آفريند ولي به دلايل زيادي، نظير طولاني بودن دوره‌ي زخم، تأثير نامطلوب در چهره‌ي فرد، احتمال عفونت‌هاي ثانوي، بار درماني سنگين براي جامعه، طول درمان بيماري و عوارض ثانوي ناشي از درمان با داروهاي موجود، مشكلات بسياري به بار آورده است. مطالعه‌ي حاضر، به منظور بررسي وضعيت عفونت مجدد با ليشمانيوز در افرادي انجام گرفت كه سال‌ها قبل به اين بيماري مبتلا بودند و پس از بهبودي، در طي ساليان بعد، با گزش جديد پشه‌ي ناقل به بيماري مبتلا شدند. روش‌ها: بيماران مبتلا به ليشمانيوز جلدي مراجعه كننده به آزمايشگاه سالك صديقه‌ي طاهره‌ي (س) اصفهان، در سال‌هاي 1391 و 1392 شناسايي شدند و با مراجعه به سوابق آن‌ها و اطلاعات موجود، نسبت به اين كه پيشتر به عفونت ليشمانيوز جلدي مبتلا شده باشند، مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافيك اين افراد بر حسب سن، جنس، تعداد و محل ضايعات، سابقه‌ي مهاجرت به محل‌هاي آندميك، مليت و شغل بررسي شد. يافته‌ها: از مجموع 1087 بيمار مورد بررسي، تعداد 75 نفر (6/8 درصد) به عفونت مجدد مبتلا شده بودند. ميانگين سني اين افراد، 20/91 ± 34/73 سال بود و 54/7 درصد آن‌ها را زنان تشكيل مي‌دادند. نتيجه‌گيري: در تعدادي از افراد مبتلا به ليشمانيوز جلدي، پس از چند سال از بهبودي، ممكن است عفونت مجدد با گزش جديد اتفاق افتد. بنابراين، نمي‌توان ادعا نمود كه ليشمانيوز جلدي به طور كامل داراي مصونيت‌زايي است. اين كه اين عدم مصونيت به خاطر تفاوت سوش و يا ژنوتيپ‌هاي مختلف است و يا اين كه، مرور زمان يا بيماري‌هاي زمينه‌اي ديگر در اين افراد باعث كاهش ايمني مي‌گردد، نياز به بررسي و تحقيقات بيشتري دارد.