اثر تمرين هوازي و مصرف عصاره‌ي بنه بر سطوح پروتئين شوك گرمايي 70 و پروتئين كربونيل بافت قلب در موش‌هاي ديابتي شده

مقدمه: استفاده‌ي هم‌زمان از فعاليت‌هاي‌هاي ورزشي و دارو، به ويژه داروهاي گياهي، از رويكردهاي درماني در افراد مبتلا به ديابت به شمار مي‌رود. هدف از اين پژوهش، بررسي اثر 6 هفته تمرين هوازي همراه با مصرف عصاره‌ي بنه بر سطوح پروتئين شوك گرمايي 70 (70 Heat shock protein يا 70HSP) و پروتئين كربونيل (Protein carbonyl يا PC) بافت قلبي موش‌هاي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، 40 سر موش نر نژاد ويستار، در 5 گروه قرار گرفتند. ديابت با تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين (mg/kg 40) القا شد. برنامه‌ي تمريني شامل 6 هفته تمرين هوازي روي نوار گردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقيقه، با سرعت 20 متر در دقيقه و با شيب 5 درجه) بود. عصاره‌ي‌ بنه نيز با دوز mg/kg 25 (5 روز در هفته) خورانده شد. 48 ساعت پس از آخرين جلسه‌ي تمريني، موش‌ها بيهوش شدند و بافت قلب جدا شد. سطح 70HSP و پروتئين كربونيل بافت قلب به روش ELISA (Enzyme-linked immunoassay) و رنگ‌سنجي شيميايي سنجش شدند. يافته‌ها: سطح 70HSP در گروه ديابتي شده تحت تمرين هوازي همراه با دريافت عصاره‌ي بنه، به طور معني‌داري پايين‌تر از گروه شاهد ديابتي بود (0/003 = P). بين سطح پروتئين كربونيل گروه‌هاي مورد پژوهش، اختلاف معني‌داري آماري مشاهده نشد (0/740 = P). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد، تمرين هوازي همراه با مصرف گياهان دارويي خاص، نسبت به استفاده از هر يك از اين روش‌ها به تنهايي، به عنوان يك روش درماني مكمل، رويكرد مناسب‌تري جهت كاهش عوارض قلبي ناشي از ديابت باشد.