ارزيابي خواص ساختاري و رفتار سلولي داربست الكتروريسي‌شده آلياژي پلي(هيدروكسي‌بوتيرات)/كيتوسان به منظور كاربرد در مهندسي بافت غضروف

مقدمه: دستيابي به داربستي با خواص مطلوب، يكي از چالش‌هاي پيش روي مهندسي بافت مي‌باشد. پلي‌هيدروكسي بوتيرات (PHB يا Polyhydroxybutyrate) پليمري است كه به دليل داشتن خواصي مناسب نظير زيست‌سازگاري خوب و استحكام مكانيكي بالا در مقايسه با ساير پليمرها، به تازگي مورد توجه محققين قرار گرفته است. البته، خواصي نظير آب‌دوستي كم و تردي آن باعث مي‌شود تا به صورت خالص براي ساخت داربست مهندسي بافت غضروف مناسب نباشد. از جمله راه‌كارهاي حل اين مشكل، آلياژسازي آن با ساير پليمرهاست. هدف از انجام اين پژوهش، تهيه‌ي داربست‌هاي الكتروريسي شده آلياژي پلي‌هيدروكسي بوتيرات/كيتوسان و بررسي خواص ساختاري و رفتار سلولي آن‌ها بود. روش‌ها: ابتدا محلول‌هاي پليمري PHB با استفاده از حلال تري‌فلورواستيك اسيد (TFA يا Trifluroacetic acid) تهيه و الكتروريسي شد. پس از بهينه‌سازي پارامترها، جهت بهبود خاصيت آب‌دوستي و استحكام مكانيكي، كيتوسان با درصدهاي مختلف به محلول پليمري اضافه و الكتروريسي شد. به منظور ارزيابي داربست‌ها، از تصويربرداري ميكروسكوپ الكتروني (SEM يا Scanning electron microscope)، آزمون استحكام كششي، آناليز طيف‌سنجي با پرتو مادون قرمز به روش تبديل فوريه (FT-IR يا Fourier transform infrared)، تعيين زاويه‌ي تماس، و تخلخل‌سنجي استفاده شد. سپس با توجه به نتايج، داربست‌هاي حاوي 15 و 20 درصد كيتوسان به عنوان داربست‌هاي بهينه انتخاب شد و تحت آزمون‌هاي سلولي با استفاده از سلول‌هاي كندروسيت خرگوش قرار گرفت. يافته‌ها: تصاوير ميكروسكوپ الكتروني نشان داد كه بهترين داربست، از نظر يك‌نواختي قطر الياف، با استفاده از محلول PHB با غلظت 9 درصد وزني و با ولتاژ 21 كيلوولت و در فاصله‌ي 15 سانتي‌متري به دست مي‌آيد؛ داربست‌هاي حاوي 10، 15 و 20 درصد كيتوسان الياف يكنواخت‌تري نسبت به داربست 5 درصد داشتند. با توجه به نتايج ساير آزمون‌ها مشخص شد كه نمونه‌هاي حاوي 15 و 20 درصد كيتوسان، از خواصي بهينه برخوردارند. تصاوير ميكروسكوپ الكتروني نشان‌دهنده‌ي چسبندگي مناسب سلول‌هاي كندروسيت بر روي اين داربست‌ها بود. نتيجه‌گيري: با افزودن كيتوسان به PHB مي‌توان خواص مكانيكي و بيولوژيك و آب‌دوستي داربست‌هاي PHB را بهبود بخشيد.