بررسي وضعيت بقاي سلولي و بيان نشانگرهاي عصبي در سلول‌هاي حاصل از تمايز سلول‌هاي بنيادي مشتق از بافت چربي در سيستم كشت سه بعدي آلژينات

مقدمه: مطالعات متعددي براي فراهم كردن تعداد كافي سلول‌هاي عصبي جهت درمان آسيب‌هاي نورودژنراتيو انجام شده است. سلول‌هاي بنيادي جدا شده از بافت چربي، ميزان تكثير و مقاومت زيادي نسبت به آپوپتوز دارند. اين سلول‌ها، قابليت تمايز به دودمان‌هاي مختلف سلولي از قبيل سلول‌هاي عصبي را دارند. هيدروژل آلژينات، پليمر پلي‌ساكاريدي است كه داراي ويژگي‌هاي مناسبي از قبيل زيست‌سازگاري و عدم تحريك سيستم ايمني مي‌باشد. در اين مطالعه، تأثير هيدروژل آلژينات بر ميزان بقا و بيان نشانگرهاي عصبي سلول‌هاي حاصل از تمايز سلول‌هاي بنيادي جدا شده از بافت چربي انساني بررسي شد. روش‌ها: سلول‌هاي بنيادي جدا شده از بافت چربي انساني در محيط كشت عصبي القا و سپس در هيدروژل آلژينات انكپسوله شدند. ميزان رشد و تمايز سلول‌ها به ترتيب با استفاده از ارزيابي Doubling time و Real time quantitative reverse transcription polymerase chain reaction (Real time RT-PCR) 7 روز پس از انكپسوله كردن سلول‌ها بررسي شد. آناليز داده‌ها با استفاده از آزمون One way-ANOVA انجام گرديد. يافته‌ها: ميزان رشد سلول‌هاي انكپسوله در هيدروژل آلژينات، كاهش معني‌داري را نسبت به گروه شاهد نشان داد (0/001 P). در حالي كه ميانگين بيان ژن‌هاي GFAP (Glial fibrillary acidic protein)، Nestin و MAP2 (Microtubule-associated protein 2) در سلول‌هاي انكپسوله در مقايسه با گروه شاهد به طور معني‌داري افزايش يافت (0/001 P). نتيجه‌گيري: اگر چه سرعت تكثير سلول‌هاي انكپسوله در هيدروژل آلژينات، در مقايسه با گروه شاهد به طور معني‌داري كاهش يافت، اما هيدروژل آلژينات مي‌تواند باعث افزايش تمايز عصبي سلول‌هاي انكپسوله شود.