فاصله قومي و عوامل مؤثر بر آن در كشور ايران با تأكيد بر استان گلستان

Ethnic Distance and its Effective Factors in Iran Emphasizing on the Golestan Province

احساس نزديكي و پذيرش اجتماعي در بين اقوام ايران به طور اعم و اقوام فارس و تركمن بطور خاص، يكي از مطمئن ترين راه هاي نيل به همبستگي و وفاق اجتماعي در ايران به شمار مي آيد. اين مقاله با اتخاذ رويكرد جامعه شناختي، به بررسي ميزان فاصلة اجتماعي ساكنان شهرهاي شرق استان گلستان (كه به لحاظ قوميتي تركمن و فارس هستند) از اقوام ايراني و عوامل مؤثر بر آن مي پردازد. در اين پژوهش، منظور از فاصلة اجتماعي، گرايش اعضاي يك قوم به پذيرش يا طرد اعضاي اقوام ديگر است. اين گرايش ابعاد شناختي، عاطفي و آمادگي براي عمل را شامل مي شود. بنابراين براي تحليل با مرور ديدگاه ها و نظريه هاي سطح خرد جامعه شناسي و روان شناسي اجتماعي و منابع تجربي موجود، چارچوب مفهومي مناسبي تنظيم گرديده است. در اجراي تحقيق از روش پيمايشي و براي گردآوري داده ها نيز از پرسشنامه استفاده شده است.جامعه آماري شامل كليه شهروندان 19تا 60 ساله ساكن در شهر هاي شرق استان گلستان مي باشد. مصاحبه با نمونه 389 نفري از ساكنان شهرهاي استان گلستان نشان مي دهد كه پاسخگويان، كم ترين فاصلة اجتماعي را با قوم فارس و بيش ترين فاصله را با قوم تركمن دارند. در جمع بندي سلسله مراتب ترجيحات قومي، در بين پاسخگويان به ترتيب اقوام فارس، تركمن، بلوچ و ترك قرار مي گيرند.

The existence of closeness and proximity feeling and social acceptance among the ethnic groups of Iran in general, and the relatives between Persian and Turkmen, in particular, is considered as one of the most reliable ways of achieving solidarity and social consensus in Iran. This article, by adopting a sociological approach, investigates the extent of social distance of the residents of eastern Golestan province (which is Turkmen and Persian ethnicity) of Iranian ethnicities and the factors affecting it. . In this research, the meaning of social distance is the tendency of members of an ethnic to accept or reject the members of other ethnics. This tendency includes cognitive, emotional and preparation for action. Therefore, an appropriate conceptual framework has been adjusted for analysis by reviewing the views and theories of the level of sociology and social psychology and empirical available sources. A survey method is used for implementing the research and questionnaire was used to collect data. An interview with a sample of 399 residents of the cities of Golestan province shows that the respondents have the minimum social distance with the Persian and the maximum distance with the Turkmen. In summing up the hierarchy of ethnic preferences, among the respondents respectively, are Persian, Turkmen, Baluch and Turk ethnics. The research findings show inadequate sociological-based approaches in studying and analyzing ethnic differences in Iran. Findings of current research show that there is a social distance problem between ethnic groups in Iran. Therefore, the importance and necessity of adopting and formulating appropriate ethnic policy in Iran has been considered and emphasized in order to reduce these distances.