تبيين جايگاه فرهنگ در روابط ايران و چين

Explaining the Place of Culture in Iran-China Relations

چين و ايران هر دو كشوري قديمي و متمدن در آسيا بوده و در طول تاريخ مناسبات بسيار نزديكي با هم داشته اند و در مقطعي از تاريخ به عنوان دو امپراطوري همسايه بوده اند. ياد آوري روند تاريخي روابط بين چين جديد و ايران از ارزش و اهميت فراواني برخوردار است كه تاثيرات شگرفي بر حوزه هاي اقتصادي, سياسي و فرهنگي دو كشور داشته است. از اين رو بررسي جايگاه فرهنگ در روابط اين دو كشور داراي اهميت بسزايي است. هدف پژوهش حاضر بررسي جايگاه فرهنگ در روابط دو كشور مهم آسيا و تاثيرات متقايل آن مي باشد. سؤال اصلي پژوهش اين است كه فرهنگ چه نقش و جايگاهي در روابط ميان دو كشور ايفا مي كند. فرضيه پژوهش بيانگر اين است كه فرهنگ در فرايند روابط تاريخي ايران و چين منجر به شكل گيري ميراث مشترك فرهنگي بين دو كشور گرديده است. يافته هاي اين پژوهش توصيفي – تحليلي كه با بهره گيري از رويكرد سازه انگاري در روابط بين الملل به رشته تحرير درآمده است حاكي از اين نتيجه است كه ميراث مشترك فرهنگي شكل گرفته ميان دو كشور و به رغم برخي تضادهاي موجود منجر به هم گرايي دو كشور در حوزه هاي گوناگون شده است.

China and Iran are both old and civilized countries in Asia, and have had very close ties throughout history, and have been neighbors of some time in history. Recalling the historical trend of relations between Iran and China is of great value and importance, which has had dramatic effects on the economic, political and cultural spheres of the two countries. Hence, the study of the place of culture in the relations between the two countries is important. The purpose of this study is to study the status of culture in the relationship between the two important Asian countries and its related effects. The main question of the research is how culture plays a role in relations between the two countries. The research hypothesis suggests that culture in the process of historical relations between Iran and China has led to the formation of a common cultural heritage between the two countries. This study uses a descriptive-analytical method and constructivist approach in international relations, utilizing field studies and observations as well as library collection, suggesting that the common cultural heritage formed between the two countries leads to the convergence of the two countries In various areas, according to the contradictions between the two countries.