تبيين موانع سياسي و ساختاري توسعه علمي ايران در حوزه علوم انساني

Explaining the Political and Structural Barriers of Iranian Scientific Development in the Field of Humanities

توسعه علمي بي شك يكي از مهمترين اركان توسعه و پيشرفت كشورها محسوب گرديده و نقش اساسي را در رشد و شكوفايي حوزه هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشورها ايفا مي نمايد. اما متأسفانه عوامل و موانع متعددي توسعه علمي ايران به ويژه در حوزه علوم انساني را با مشكل مواجه نموده اند. هدف اين مقاله بررسي و تبيين موانع ساختاري و سياسي توسعه علمي ايران در چارچوب نظريه نهادگرايي است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد عوامل ساختاري چون تعدد مراكز تصميم گير در امر توسعه علمي، ساختار دانشگاه ها و آئين نامه ارتقاء اساتيد در كنار تأثير عوامل سياسي در انتخاب روساي دانشگاه ها، دانشكده ها و اساتيد، سياست گسترش كمي دانشگاه ها و نيز نحوه جذب دانشجو به ويژه در مقاطع تحصيلات تكميلي از مهمترين موانع توسعه علمي در حوزه علوم انساني مي باشند. بر اين اساس، با هدف برون رفت از اين موانع، توجه و تلاش همه جانبه و ويژه تصميم گيران و تصميم سازان حوزه علمي كشور جهت رفع موانع ساختاري و سياسي توسعه علمي در حوزه علوم انساني ضروري است.

Scientific development is one of the most important pillars of the development and development of countries and plays an essential role in the growth of the political, economic, social and cultural spheres of the countries. in this regard, Iran needs scientific development in order to achieve its comprehensive development. Unfortunately, many factors and obstacles have caused Iranian scientific development, especially in the field of humanities. The purpose of this article is to study and explain the structural and political barriers of Iran's scientific development within the framework of institutionalism theory. the findings show that structural factors such as the multiplicity of decision centers in scientific development, university structure and the rules of promotion of professors, along with the influence of political factors on the selection of heads of universities, faculties and professors, the policy of the expansion of universities and also The method of attracting students, especially in graduate studies, is one of the most important barriers to scientific development in the field of humanities. In order to overcome these obstacles, the attention and efforts of all decision-makers and decision-makers of the country's scientific field to eliminate the structural and political barriers to scientific development in the field of humanities are necessary.