بررسي ميزان دوز سطحي پوست و دوز مؤثر براي راديوگرافي در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي نوزادان

در طول مدت بستري، براي نوزادان نارس (Premature) و يا بيمار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي نوزادان (NICU يا Neonatal Intensive Care Unit)، تعداد زيادي راديوگرافي انجام مي‌شود. به دليل آن كه نوزادان اندازه‌ي كوچكي دارند، در هنگام راديوگرافي، بخش بزرگي از آناتومي آنان در ميدان تابش قرار مي‌گيرد. از طرف ديگر نوزادان، نسبت به پرتو حساس‌تر از بالغين هستند و خطر سرطان ناشي از تابش در آن‌ها، 2 تا 3 برابر بيشتر از بالغين است. از اين رو، ارزيابي پرتوهاي رسيده به نوزادان، ضروري به نظر مي‌رسد. محققان كميت‌هايي نظير دوز ورودي پوست (ESD يا Entrance surface dose)، دوز مؤثر (ED يا Effective dose)، Kerma (Kinetic energy released in material) و پرتوهاي پراكنده را در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي نوزادان اندازه‌گيري كرده، با مقادير استاندارد پيشنهاد شده مقايسه كرده‌اند. بيشتر مطالعات انجام شده نشان مي‌دهد كه هر چند ميزان پرتوهاي رسيده به نوزادان كم است، ولي بنا بر اصل حداقل ميزان منطقي دست‌يافتني (As low as reasonably achievable يا ALARA)، بايد تابش در حداقل ممكن نگه داشته شود. هدف از اين مطالعه، بررسي تحقيقات موجود در اين زمينه، ارايه‌ي راه‌كارها، بيان پيشنهادها و آموزش‌هاي لازم براي پرتوكاران و نيز كاهش دوز در ازاي حصول تصاوير با كيفيت بالا در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي نوزادان بود.