بررسي مقايسه‌اي تأثير تجويز داروهاي ممانتين و پيراستام بر شدت آفازي متعاقب سكته‌ي مغزي

مقدمه: آفازي، يك اختلال اكتسابي زبان به علت ضايعات مغزي است و اغلب در اثر آسيب هاي مغزي در نيمكره ي چپ مغز رخ مي دهد. آفازي، علايمي از قبيل اختلال در تكلم، ادراك شنيداري و ... به همراه دارد كه مي تواند طيف وسيعي از خفيف تا شديد را شامل شود.روش ها: مطالعه ي حاضر يك كارآزمايي باليني دو سو كور تصادفي شده بود. جمعيت مورد مطالعه شامل 70 نفر بيماران دچار سكته ي مغزي بودند. قبل از آغاز مداخله، با استفاده از پرسش نامه، خصوصيات دموگرافيك و اطلاعات مربوط به بيماري بررسي و ثبت گرديد. سپس، بيماران به روش تخصيص تصادفي در دو گروه 35 نفره توزيع شدند. گروه اول، قرص پيراستام و گروه دوم قرص ممانتين دريافت كردند.يافته ها: 70 بيمار مبتلا به آفازي (35 بيمار در گروه ممانتين و 35 بيمار در گروه پيراستام) مطالعه را تا پايان ادامه دادند. در گروه ممانتين، ميانگين سن برابر 8/ 11 ± 6/ 61 (در محدوده ي سني 82-38 سال) و در گروه پيراستام، ميانگين سن مساوي 8/ 11 ± 7/ 62 (در محدوده ي سني 83-37 سال) بود. آزمون ANCOVA نشان داد كه پس از مداخله، فقط در حيطه ي رواني گفتار، بين دو گروه اختلاف معني دار وجود نداشت، اما در بقيه ي حيطه ها، ميانگين امتياز در گروه ممانتين به طور معني داري بيشتر از گروه پيراستام بود.نتيجه گيري: اگر چه قرص ممانتين آثار بسيار خوبي در بهبود عوارض آفازي دارد، اما امروزه كمتر توسط پزشكان تجويز مي گردد. از اين رو، تجويز ممانتين براي بيماران به عنوان يك داروي پربازده و ايمن، پيشنهاد مي گردد.