بررسي اپيدميولوژيك بيماري تب مالت در استان اصفهان در سال 1391

مقدمه: بيماري بروسلوز يكي از بيماري هاي مشترك بين انسان و دام مي باشد كه از طريق دام آلوده به انسان انتقال مي يابد. هدف اين مطالعه، بررسي خصوصيات اپيدميولوژيك بيماران مبتلا به تب مالت در سال 1391 در استان اصفهان بود.روش ها: مطالعه ي حاضر به صورت مقطعي توصيفي- تحليلي بر روي كليه ي افراد مبتلا به بيماري تب مالت كه در طي سال 1391 در استان اصفهان شناسايي شده بودند، انجام شد. تجزيه و تحليل داده هاي مطالعه با استفاده از آزمون هاي 2χ و t و نرم افزار آماري SPSS انجام شد. ميزان هاي بروز بر اساس صد هزار نفر جمعيت در معرض خطر در سال 1391 محاسبه و ارايه شد.يافته ها: در مجموع، تعداد 575 مورد بيمار مبتلا به تب مالت شناسايي شدند كه 9/ 69 درصد از بيماران را مردان و 7/ 87 درصد را افراد روستايي تشكيل مي دادند. زنان خانه دار- دامدار بيشترين و كودكان كمترين نسبت بيماران را تشكيل مي دادند. ميزان بروز بيماري در طي سال 1391 در سطح استان اصفهان برابر با 11/ 13 بود كه اين ميزان در مردان 15/ 4، در زنان64/ 9، در مناطق شهري 7/ 1 و در مناطق روستايي 09 /12 در صد هزار نفر بود. همچنين، بين نوع بيماري (مورد جديد و يا عود) و شهرستان محل سكونت و سابقه ي تماس با دام ارتباط آماري معني داري مشاهده شد (050/ 0 P).نتيجه گيري: ميانگين ميزان بروز تب مالت در استان اصفهان كمتر از متوسط كشوري بود و اين استان، جزء استان هاي با بروز بسيار كم طبقه بندي مي شود. همچنين، اختلاف در توزيع جغرافيايي بيماري در سطح شهرستان هاي استان اصفهان بارز مي باشد.