تأثير پياسكليدين بر القاي كندروژنز از سلول‌هاي بنيادي مشتق از چربي انسان در داربست فيبرين

مقدمه: آسيب‌هاي بافت غضروف يكي از مشكلات موجود در كلينيك است و روش‌هاي درماني رايج منجر به ترميم كامل آسيب‌ها نمي‌شود. از اين رو، مهندسي بافت در اين جهت مورد توجه است. در مهندسي بافت از مواد زيستي، عوامل رشد و سلول مناسب استفاده مي‌شود. از آن جايي كه عوامل رشد مانند TGF-β (Transforming growth factor beta) منجر به هايپرتروفه شدن بافت غضروف تهيه شده مي‌گردد، دستيابي به عوامل القا كننده‌ي مناسب‌تر ضرورت دارد. مطالعات نشان داده است كه پياسكليدين بر كندروسيت‌هاي كشت يافته تأثير مثبت داشته است. از اين رو، در اين تحقيق تأثير پياسكليدين بر القاي كندروژنز و غضروف‌سازي از سلول‌هاي بنيادي مورد بررسي قرار گرفت. روش‌ها: نمونه‌هاي چربي از سه بيمار، طي جراحي ليپوساكشن به دست آمد. سلول‌هاي بنيادي مشتق از چربي (Adipose tissue-derived stem cells يا ADSCs) از بافت چربي استخراج و تا پاساژ سوم تكثير داده شد. سپس، سلول‌ها در داربست فيبرين تحت تأثير محيط كشت القاي كندروژنيك به مدت 21 روز كشت داده شد. ميزان تكثير و بقا‌ي سلول‌ها با روش MTT [3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide] و ميزان بيان ژن‌هاي اگريكان،كلاژن II و X با استفاده از تكنيك Real-time PCR ( Real-time polymerase chain reaction) مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان تكثير و بقاي سلول‌ها در داربست فيبرين، در گروهاي مختلف، تفاوت قابل توجهي نداشت (0/05 P)؛ اما ميزان بيان ژن‌هاي كلاژن II و اگريكان تحت پياسكليدين به طور چشم‌گيري در مقايسه با گروه داراي TGF-β افزايش و بيان ژن كلاژن X به طور معني‌داري كاهش نشان داد (0/01 P). نتيجه‌گيري: تركيب پياسكليدين در روند القاي غضروف‌سازي از سلول‌هاي بنيادي به طور كامل مؤثر است و بر كاهش هايپرتروفه شدن سلولي نيز تأثير چشم‌گيري دارد.