تأثير كوآنزيم Q10 بر سردردهاي ميگرني: يك كارآزمايي باليني تصادفي كنترل شده با دارونماي دو سو كور

مقدمه: ميگرن يك سندرم نوروواسكولار مزمن، شايع و ناتوان كننده مي‌باشد كه هنوز مكانيسم قطعي آن شناخته نشده است. از جمله تئوري‌هايي كه براي اين بيماري مطرح شده است، مي‌توان به نقص عملكرد ميتوكندريايي سلول‌هاي مغزي و افزايش استرس‌هاي اكسيداتيو اشاره نمود. بنابراين، استفاده از تركيباتي مانند كوآنزيم Q10 كه در غشاي ميتوكندري و زنجيره‌ي انتقال الكترون نقش دارد و خواص آنتي‌اكسيداني آن اثبات شده است، مي‌تواند در بهبود وضعيت ميگرن مؤثر باشد. مطالعات باليني اوليه در اين زمينه محدود است. مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي مقايسه‌ي اثر كوآنزيم Q10 و دارونما در پيش‌گيري از سردردهاي ميگرني انجام شد. روش‌ها: اين كارآزمايي باليني تصادفي شده‌‌ي دو سو كور به صورت كنترل شده با گروه دارونماي موازي در سال 1393، در شهر اصفهان انجام گرفت. پس از اخذ رضايت‌نامه‌ي كتبي و جمع‌آوري اطلاعات دموگرافيك، 27 نفر به مدت دو ماه كوآنزيم Q10 و 27 نفر دارونما با شكل، رنگ، دوز و دستور مصرفي شبيه به گروه مورد دريافت كردند. اختصاصات كمي و كيفي سردردهاي ميگرني از قبيل شدت، مدت و فركانس حملات سردرد در شروع و پايان مطالعه ارزيابي و بين دو گروه مقايسه شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي t، كوواريانس و Mann-Whitney تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: در پايان مطالعه، ميانگين شدت، فركانس و مدت زمان حملات سردرد در گروه مصرف كننده‌ي كوآنزيم Q10 و دارونما اختلاف معني‌داري را نشان نداد. همچنين، اختلاف هر يك از متغيرهاي شدت، فركانس و مدت زمان سردرد در شروع و پايان مطالعه بين دو گروه تفاوت معني‌داري نداشت (0/050 P). نتيجه‌گيري: با وجود عملكرد پيشنهادي در مقياس مولكولي براي مصرف كوآنزيم Q10 در بهبود وضعيت ميگرن و برخي مطالعات باليني اوليه‌ي حمايت كننده، درجه‌ي شواهد و قطعيت آن در دسته‌ي ضعيف طبقه‌بندي مي‌شود. كارآزمايي باليني حاضر، قادر به اثبات چنين اثري نبود. مطالعات تكميلي به صورت كارآزمايي‌هاي باليني با حجم نمونه‌ي بيشتر، دوره‌هاي درمان و پي‌گيري طولاني‌تر و دوز داروي بيشتر تا رسيدن به سطح شواهد مكفي پيشنهاد مي‌گردد.