بررسي تأثير پيش‌گيرانه‌ي تزريق ميدازولام، اندانسترون و تركيب ميدازولام اندانسترون روي تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحي گوش مياني و مقايسه‌ي آن با گروه شاهد

مقدمه: هدف اين مطالعه، بررسي اثر پيش‌گيرانه‌ي تركيب ميدازولام- اندانسترون روي تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحي (Postoperative nausea and vomiting يا PONV) گوش مياني و مقايسه‌ي آن با اثر ميدازولام و اندانسترون به تنهايي است. روش‌ها: 140 بيمار در چهار گروه تقسيم‌بندي شدند و mg/kg 0/75 ميدازولام، mg 4 اندانسترون، mg/kg 0/75 ميدازولام به همراه mg 4 اندانسترون و يا نرمال سالين 0/9 درصد (شاهد) به صورت وريدي و قبل از بيهوشي دريافت نمودند. بررسي تهوع و استفراغ، مصرف داروي ضد تهوع و عوارض داروها مثل سردرد و سرگيجه بعد از عمل جراحي به مدت 24 ساعت انجام شد. يافته‌ها: ميزان بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحي به طور چشم‌گيري در گروه ميدازولام- اندانسترون كمتر از دو گروه ميدازولام و اندانسترون بود (0/001 P) و تفاوت چشم‌گيري بين گروه‌هاي ميدازولام و اندانسترون در 24 ساعت اول بعد از عمل وجود نداشت. نياز به داروي ضد تهوع اضافي در گروه شاهد (71/4 درصد) به طور چشم‌گيري بيشتر از ساير گروه‌ها و در گروه ميدازولام- اندانسترون (11/4 درصد) كمتر از گروه‌هاي ميدازولام (31/4 درصد) و اندانسترون (34/3 درصد) بود (0/001 P). نتيجه‌گيري: تجويز تركيب ميدازولام- اندانسترون در پيش‌گيري از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحي مؤثرتر از تجويز ميدازولام و اندانسترون به تنهايي است.