بررسي مقايسه‌اي، اضطراب، افسردگي، استرس و كيفيت زندگي در دو گروه مبتلا و غير مبتلا به آكنه

مقدمه: آكنه‌ ولگاريس، يك بيماري مزمن التهابي پوستي است كه با ايجاد عوارض جانبي همچون اسكارهاي هايپرتروفيك و آتروفيك و پيگمانتاسيون طولاني مدت، اثرات روان‌شناختي نامطلوبي بر روي فرد دارد. اين مطالعه با هدف مقايسه‌ي اختلالات روان‌شناختي و كيفيت زندگي در يك گروه از بيماران مبتلا به آكنه و يك گروه از افراد غير مبتلا به اين عارضه، به انجام رسيد. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي مورد- شاهدي، 100 بيمار مبتلا (گروه مورد) و 100 فرد غير مبتلا به آكنه (گروه شاهد) انتخاب شدند. شيوع و شدت اختلالات روان‌شناختي‌ شامل افسردگي، اضطراب و استرس در آنان با استفاده از پرسش‌نامه‌ي Depression Anxiety Stress Scales (DASS) و كيفيت زندگي آنان با استفاده از پرسش‌نامه‌ي World Health Organization Quality of Life-BREF (WHOQOL-BREF) در دو گروه، بررسي و مقايسه شد. يافته‌ها: از دو گروه مورد و شاهد به ترتيب 7 و 8 درصد داراي افسردگي خفيف، 5 درصد از گروه مورد دچار افسردگي متوسط و 2 درصد از گروه شاهد دچار افسردگي شديد بودند و توزيع فراواني شدت افسردگي در دو گروه اختلاف معني‌دار نداشت (0/070= P). در دو گروه مورد و شاهد، به ترتيب 7 و 5 درصد داراي اضطراب خفيف، 4 و 2 درصد داراي اضطراب متوسط و 2 و 1 درصد داراي اضطراب شديد بودند؛ شدت اضطراب، در دو گروه اختلاف معني‌دار نداشت (P=0/660). 8 درصد در گروه مورد و 1 درصد در گروه شاهد دچار استرس خفيف بودند و شدت استرس، در دو گروه اختلاف معني‌دار داشت (0/017 = P). ميانگين نمره‌ي كيفيت زندگي در دو گروه مورد و شاهد به ترتيب 11/19 ± 80/00 و 710/73 ± 79/30 بود و اختلاف معني‌داري بين دو گروه مشاهده نشد (0/940 = P). نتيجه‌گيري: شيوع اختلالات روان‌شناختي در بيماران مبتلا به آكنه، نسبت به گروه شاهد بالاتر است. از طرف ديگر، بيماران مبتلا به آكنه (اغلب خفيف و متوسط) نيز به درجات كمتري از حمايت‌هاي ديگران، كيفيت زندگي و رضايتمندي از وضعيت سلامتي برخوردار مي‌باشند و به نظر مي‌رسد، اين بيماران در معرض كاهش سطح كيفيت زندگي قرار داشته باشند. از اين رو، لازم است بيماران مبتلا به آكنه‌ي خفيف و متوسط نيز از نظر وجود اين اختلالات، مورد بررسي قرار گيرند و اقدامات پيش‌گيرانه در مورد آنان لحاظ گردد.