بررسي مقايسه‌اي تسهيل دفع گوارشي به دنبال تجويز منيزيم هيدروكسيد، لاكتولوز و پلي‌اتيلن گليكول در بيماران مسموم

مقدمه: سميت، توانايي يك ماده‌ي شيميايي در ايجاد آسيب است. يكي از اصول كلي برخورد با فرد مسموم، آلودگي‌زدايي گوارشي مي‌باشد كه از مهم‌ترين روش‌هاي آن، استفاده از ماده‌ي مسهلي است كه كمپلكس شاركول- ماده‌ي سمي را به طور سريع از دستگاه گوارش دفع كند. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين مسهل انتخابي با تعيين زمان دفع گوارشي به دنبال تجويز مسهل‌هاي اسموتيك منيزيم هيدروكسيد، لاكتولوز و پلي‌اتيلن گليكول در بيماران مسموم مراجعه كننده به اورژانس بيمارستان نور در سال 1394 بود. روش‌ها: 140 بيمار به طور تصادفي در چهار گروه دريافت كننده‌ي منيزيم هيدروكسيد (30 ميلي‌ليتر به همراه 4-2 ليوان آب هر 1 ساعت)، لاكتولوز (30 ميلي‌ليتر به همراه 4-2 ليوان آب هر 1ساعت)، پلي‌اتيلن گليكول (70 گرم به همراه 1 ليتر آب هر 1 ساعت) و شاركول با آب قرار گرفتند. در تمام بيماران، فاصله‌ي زماني مصرف اولين نوبت مسهل تا زمان دفع، محاسبه و نتايج به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS با يكديگر مقايسه شد. يافته‌ها: اختلاف معني‌داري از نظر سن، جنس و نوع ماده‌ي سمي بين چهار گروه وجود نداشت. ميانگين فاصله‌ي زماني بين اولين نوبت مصرف مسهل تا زمان دفع در بين چهار گروه تفاوت‌هاي معني‌داري داشت (0/001 P). نتيجه‌گيري: در بين سه مسهل مورد مطالعه، پلي‌اتيلن گليكول و سپس منيزيم هيدروكسيد از نظر كوتاهي ميانگين زمان دفع بيشترين كارايي را داشتند. گرچه، اختلافي كه از نظر ميانگين زمان دفع بين سه مسهل وجود داشت، در حد ناچيز بود، اما در مقايسه‌ي عملكرد تسريع دفع گوارشي اين مسهل‌ها با مخلوط شاركول و آب، اختلاف معني‌داري وجود داشت كه قابل ملاحظه بود.