اثر محيط هيپوكسي روي بيان mir-21 و mir-130a در سلول ‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق شده از بافت چربي موش در دو مرحله‌ي Primary و Immortality

قدمه: خصوصيات منحصر به فرد سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي، آن‌ها را تبديل به ابزار قدرتمند در زمينه‌ي سلول‌درماني و مهندسي ژنتيك كرده است. در مقايسه با سلول‌هاي بنيادي انساني، سلول‌هاي بنيادي موشي داراي خصوصيات متفاوتي مانند هتروژن بودن و سرعت پايين رشد هستند. نشان داده شده است كه microRNAها در بسياري از فرايندهاي تنظيمي سلول مانند هيپوكسي نقش دارند. در اين مطالعه، اثر كمبود اكسيژن بر بيان microRNA‌هاي مرتبط با هيپوكسي در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي جدا شده از بافت چربي موش (Adiposederived mesenchymal stem cells يا ADMSC) مورد بررسي قرار گرفت. روش‌ها: سلول‌ها در شرايط هيپوكسي و طبيعي كشت داده شدند و با استفاده از تكنيك Realtime PCR (Realtime polymerase chain reaction)، ميزان بيان mir-21 و mir-130a در دو مرحله‌ي Primary و Immortality مورد بررسي قرار گرفت. همچنين بيان نشانگرهاي سطحي MSCها با تكنيك فلوسيتومتري مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان بيان mir-21 و mir-130a در شرايط هيپوكسي افزايش يافت. ميزان بيان اين microRNA‌ها در مرحله‌ي Primary بالاتر از مرحله‌ي Immortality بود و بيشتر تحت تأثير شرايط هيپوكسي قرار داشت. همچنين، ميزان بيان نشانگرهاي سطحي در سطح ADMSC در دو فاز متفاوت بود. نتيجه‌گيري: در نهايت با توجه به اين كه سلول‌هاي بنيادي به غلظت اكسيژن حساس هستند و با در نظر گرفتن اين كه در شرايط In vivo سلول‌هاي بنيادي در شرايط كمبود اكسيژن قرار دارند، القاي بيان mir-21 و mir-130a در اين شرايط به بقا و حفاظت اين سلول‌ها در مقابل آپوپتوز كمك مي‌كند.