تفاوت شاخص‌‌هاي بهبود سلامت قلب در تركيب اسيدهاي چرب خاويار دريايي و پرورشي فيل ماهي (Huso huso) درياي مازندران

تركيبات تقريبي، اسيدهاي چرب و شاخص‌‌هاي تغذيه‌‌اي موثر بر سلامت قلب انسان بين خاويار فيل ماهي (Huso huso) دريايي درياي مازندران و خاويار فيل ماهي پرورش يافته در آب شيرين مورد مقايسه قرار گرفت. اندازه‌‌گيري پروتئين، چربي، رطوبت و خاكستر با روش استاندارد اندازه‌‌گيري تركيبات تقريبي و سنجش تركيبات اسيدهاي چرب نيز توسط روش گازكروماتوگرافي صورت گرفت. نتايج نشان داد، مقدار تركيبات تقريبي بين دو نمونه تفاوت معني‌‌داري نداشت، وليكن برخي از تركيبات اسيدهاي چرب دو نمونه با يكديگر متفاوت بودند (0.05 p). ميزان لينولئيك اسيد (linoleic acid, C18:2n6) در خاويار فيل ماهي پرورشي 8.32% بود كه به طور چشمگيري بيشتر از خاويار دريايي 0.37% بود (0.05 p). امگا3 ( omega;3) تفاوت معني‌‌داري در نمونه دريايي و پرورشي بترتيب 38.42 و 30.42 % نداشت، ليكن امگا6 ( omega;6) در نمونه دريايي 13.27 % به طور معني‌‌داري از نوع پرورشي 17.29 % كمتر بود. نسبت امگا3 به امگا6 در خاويار دريايي 2.9 بالاتر از نمونه پرورشي 1.75 بود (0.05 p). شاخص‌‌هاي آتروژنيك (AI) 0.29 و0.28، ترومبوژنيك (TI) 0.18 و 0.21، نسبت هايپوكلسترومي به هايپركلسترومي (HH) 2.52 و 2.45، پلي‌‌ئن (PI) 1.73 و 1.46 و قابليت اكسيداسيون چربي (PDI) 326.86 و 269.03 نيز بترتيب در خاويار دريايي و پرورشي تفاوت معني‌‌داري نداشتند. مطابق نتايج، خاويار پرورشي مي‌‌تواند جايگزين غذايي مناسبي براي نوع دريايي خود باشد و اسيدهاي چرب اين نوع خاويار از ميزان شاخص‌‌هاي كيفي تغذيه‌‌اي مناسبي به منظور جلوگيري از بيماري‌‌هاي قلبيعروقي برخوردار مي‌‌باشد كه اين امر خود در حفظ جمعيت دريايي اين گونه با ارزش اهميت شايان توجهي خواهد بود.