نقش يادگيري سازماني و فرايند كسب و كار بر عملكرد دانش محور سازمان‌ها (نمونه پژوهش: اداره دارايي زنجان و سازمان صنعت و معدن بجنورد)

عمده‌ترين سرمايه سازمان‌هاي توليدي و خدماتي عصر حاضر، دانشي است كه به آن دسترسي دارند. سازمان‌هايي مي‌توانند پيشرو و پيشتاز باشند كه قادرند بيشترين، معتبرترين و به روز ترين دانش بشري را در حوزه كسب و كارشان در اختيار گيرند و از آن استفاده بهينه كنند و با تصرف دانش، خرد و تجربيات با ارزش افزوده كاركنان و نيز پياده‌سازي، بازيابي، حفظ و نگهداري دانش به منزلهَ‌ي دارايي‌هاي ناملموس سازمان استفاده كنند. عملكرد دانش محور بر اساس ديدگاه دانشي در منابع دانش سازمان ريشه دارد. به‌علاوه، اين نوع عملكرد تحت تاثير قابليت‌هاي فرايند كسب و كار نيز مي‌باشد. به همين منظور، اين مطالعه با هدف ارائه مدلي براي تعريف عملكرد بر اين اساس انجام شده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه استاندارد مي‌باشد و جامعه آماري كاركنان اداره دارايي زنجان و سازمان صنعت و معدن بجنورد مي‌باشد. نمونه آماري اين پژوهش شامل 199 نفر از كاركنان اداره دارايي زنجان و سازمان صنعت و معدن بجنورد بودند و پرسشنامه به روش تصادفي ساده بين آن‌ها توزيع شد. مدل مفهومي تحقيق با استفاده از مدل معادلات ساختاري در نرم‌افزار PLS برازش شد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد، منابع دانشي با نقش واسطه‌اي قابليت‌هاي فرايند كسب و كار به‌عنوان مبناي عملكرد دانش محور سازمان هستند. به‌عبارتي، دارايي‌هاي دانشي و قابليت‌هاي فرايندي دو محرك مرتبط در  فرايند خلق ارزش در سازمان هستند. به‌طور خاص، سرمايه دانشي بر قابليت فرآيند دانش تاثير داشته و همچنين  يادگيري سازماني بر سرمايه دانشي و قابليت فرآيند كسب و كار بر عملكرد سازماني شركت تاثير دارد.